Y Grawys

gan Bedo Aeddren

Y dydd o wynfyd Eiddig

er doe a ddaeth, yr ydwy’n ddig;

dydd a’i bwys fal diwedd byd

ar awenydd tw’r Ynd;

dechreyand ffordd Paradwys,

Duw yn dwyn pawb dan eu pwys.

Deugain nieu maddeuains

y sydd i weddiau saint;

f’Arglwydd, yn gyd â blwyddyn

y rhoed pob diwrnod o hyn.

Hir oedd ym’, herwa ydd wyf,

dridiau’n y byd yr ydwyf.

Crefydd yr ancr o Rufain

Ydyw’r mau fal awdur main;

Cywir wyf yn eu crefydd,

Vywir yw bun, caru bydd

Gan roi fal Gwenerau yn’

Grawysgwaith i’n goresgyn.

Yn iach fy rhiein feinwasg,

dilin pawb hyd Dduw Llun Pasg.

Nis gwelaf, nid af o dŷ

ati un nos hyd hynny.

Nid archaf gusan, f’annwyl,

mwy na dim i’m enaid ŵyl.

Pan ddel y Pasg ar glasgoed,

Bun a ddaw beunydd i oed;

Nid amod wisgo damasg

dalu’r pwyth hyd wyliau’r Pasg.

Yno daw in’ y dydd

a’i lonaid o lawenydd;

a Mai a haflle mae hon

a chogau fel merch Wgon;

a phob bedwlwyn mewn manwallt

a phais wyrdd a phwys o wallt

ac ar ystryd a gurs drain

aiopeu lawnd fal Sieb Lundain;

llysiau mewn garddau a gwlith,

grawn gwin a grynau gwenith,

wybr eglur a môr briflas

a llen glud yn y llwyn glas

a lle ynial a llanerch

a changen feinwen o ferch

a gorffen cwbl o’n penyd

a threio’r bâr a throi’r byd

a rhoi ein melltith yrhawg

ar y Gwanwyn oer bwynnawg.