Cerddi Edern a Cherddi Eraill/Y Postmon

Cerddi Edern a Cherddi Eraill

gan John Glyn Davies

Y POSTMON

Mae John Roberts wedi marw,
newydd digon chwith i mi,
er nad oedd hyn i'r gymdogaeth
ddim fawr mwy na marw ci.
Nid oedd ef ond postmon gwledig,
nid oedd ef yn ŵr o fri,
ond pwy ato am sirioli
pawb a'i wên a'i "Dene chi."

Cymro mwyn hen ffasiwn ydoedd,
wedi myned yn rhy hen
at y daith o'r dref i Saron;
rhyfedd iddo gadw'i wên.
Chwi a'i gwelech hyd y ffermydd
yn cael croeso gan bob ci;
chwi a'i clywech wrth roi llythyr,
a'i gwrteisi, "Dene chi."

Gyda'r nos a'i Iwyth llythyrau,
cerddai'n ôl bob cam i'r dre,
a lle byddai siawns am lythyr,
rhoddai chwiban dros y lle.
Carai'r adar wrando arno,
a rhyw ddrudwen ddigon hy'
yn dynwared yr hen bostmon
nes ein twyllo ar frys o'r tŷ.

Trampio'n ôl trwy Iwch Gorphenaf
dros ei ddeg a thriugain oed,
crwm ei 'sgwyddau a blinedig,
ac yn drymaidd ar ei droed;
a rhyw arwydd yn ei lygaid
na ddoe fawr eto atom ni,
ond mor siriol yr ymsythai
i ddywedyd " Dene chi."

Rhed y meddwl draw at ddiwrnod
casglu holl eneidiau byd,
pan ddaw Gabriel heibio'n sydyn
gyda'i gorn iw galw 'nghyd.
Try'r hen bostmon glust feirniadol
at gydgrefftwr mwy ei fri,
tan ddywedyd yn edmygol,
gyda gwên, " Wel dene chi."

Nodiadau