Telyn Seion sef Pedwar ar Bymtheg o Garolau Nadolig/CYDGANED yr eneidiau sydd tan eu beichiau'n byw

← DEFFROWN yn ystyriol i ganu'n blygeiniol

Telyn Seion sef Pedwar ar Bymtheg o Garolau Nadolig

golygwyd gan Hugh Humphreys, Caernarfon

CAROL 11.

Mesur—SAWDL BUWCH.

CYDGANED yr eneidiau sydd tan eu beichiau'n byw,
Fod lle rhag lid i'r gwaela' i gyd i ddiengyd at ei Dduw.
Dyferodd ar Galfaria i'r gwaetha' ddwfr a gwaed
O'n Iesu, ni i'r llawr yn lli', er golchi'r dua' gaed;

A'r rhinwedd sy'n parhau yn hynod i lanhau,
Llawer llewyg, rhai cythreulig, a lloerig mae'n wellhau;
Fe wella'r dyn aflana'i lun, a'r gwenwyn mawr a ga'dd,
Sef pechod câs, sy'n flin ei flâs, gan luddias iddo ei ladd.
Mae lle i gael gwellhad i gleifion yn mhob gwlad,
Gerbron yraddfwyn drugareddfa, ond myn'd i'r olchfa rad;
Nid dyfroedd tyn Siloam lyn wna'r du mor wyn a'r wawr,
Budreddi a drig, a dolur dig, heb waed y Meddyg mawr.

Nid rhyfedd fod angylion yn gwaeddi ar ddynion gwael,
Uwch ben y wlad, â llef gwellhad, fod Ceidwad wedi ei gael.
Fe wyddai'r dyrfa weddus, lu anrhydeddus, da,
Mai Duw ei hun oedd yno'n ddyn, mewn plentyn, heb ddim pla,
Ac fod ei nôd yn awr am fynu tyrfa fawr,
O'r hil syrthiedig, isel, ysig, golledig, uwch y llawr,
Trwy dd'od ei hun i ddalfa dyn, a'i wisg o forwyn wael,
I roddi'r Iawn, yn llwyr a llawn, oedd gyfiawn i Dduw gael;
A'r Aberth mawr a roes yn gryno ar y groes,
Ei fendigedig ymddygiadau yn làn hyd angau loes,
Oedd yn ddiau yn cwblhau holl lyfrau'r nef yn llawn,
Nes gwaeddi heb gudd, O rho'wch e'n rhydd, mi gefais ddedwydd Iawn.

Rhoes natur dyn am dano, yn uno mae o hyd,
Yn mhlith y llu hyfrydaf fry, bydd felly'n barnu'r byd.
Edifar fydd i'r diafol, mai'r natur ddynol ddaw
I'w yru ef, alarus lef, yn drist i ddyoddef draw,
Gan dd'wedyd wrthynt, Ewch i dân, cyd—y madewch,
Gair garw! byth i'r gerwyn boethaf, bwll isaf, ymbellhewch
Oddiwrthyf fi ni chewch chwychwi byth brofi beth yw braint
Cael bod yn byw'n nghymdeithas Duw mor siriol yw i'r saint!
Er hyny cyfyd rhai o'r bedd heb gur na bai,
Ac yna i ganu mewn gogoniant y dringant yn ddidrai,
I wel'd yr Iawn, a'i ddwyfol ddawn, a'u rhoes yn gyflawn rydd,
Gan seinio'i glod, Hosanna glân, rhyfeddol gân a fydd.

Rhyfeddol ei ddoethineb, a'i burdeb heb ddim bai,
Yw'n Brawd da, gwych o bryd a gwedd, a rhinwedd i bob rhai.
Mae'r difai Berson dwyfol mor annherfynol fawr,
A'i bresenoldeb, undeb ef, yn llenwi nef a llawr;
Ei Dduwdod sy'n parhau, a'i ddyndod yn ddiau,
Yn un Duw hynod anwahanol, ac nid yn Ddwyfol ddau;
Mae'n Dduw, mae'n ddyn hardd, teg, cytun, er hyny un yw E',
Sef Duw mewn cnawd, fu'n goddef gwawd, yn hynod dlawd ei le;
'Rhwn bïoedd bob rhyw beth heb ddim i dalu'r dreth;
Y Gwr wnai'r bydoedd yn y beudy yn cael ei fagu, heb feth;
Yr Iesu yw—O dyna'n Duw i farw a byw o'n bodd:
Fe glwyfodd glol y Sarff, neu'i siol, a'r ddraig uffernol ffodd.

Er bod yn Mair anmhuredd, a thuedd llygredd llawn,
Ac eto i gyd daeth Duw i'r byd yn Iesu hyfryd iawn;
Cnawd o gnawd Mair gymerwyd, fe'i ffurfiwyd yn ddiffael
Yn gorph glân, byw, i amdoi'n Duw, o'r cyfryw ddefnydd gwael.
Rhyfeddol weddol waith, y penaf, mwyaf maith,
Oedd gwneyd i'r Duwdod gnawd nodedig yn ddilygredig graith,
Heb nwyd, heb nam, heb feiau'i fam, heb lithro cam o'i le,
Er bod pob loes o'i gryd i'w groes, glân oedd ei einioes E'.
Y ddwy-blaid anghytun yn hwn a wnaed yn un,
Crist cyn ymadael a'u cymmododd, fe'u hasiodd ynddo'i hun;
A thrwy roi pridwerth ar y pren, dileu'r ysgrifen law,
Agorodd ddrws trugaredd rad i drigfa Cariad, draw.

Hyn ydyw'r testyn canu a llawenychu i ni,
Fod llwybr llawn, trwy Iesu a'i Iawn, in' gael cyfreithlawn fri;
Yr Arch a'r Drugareddfa, y Person yma yw;
Mae'r ddeddf o hyd yn gyfa'i gyd, bob enyd ynddo'n byw.
Er bod yn ngwaelod bedd, mewn dalfa gwaela' gwedd,
A milwyr chwerw i'w gadw gwedi rhag codi T'wysog hedd,

Nid allent hwy ei faeddu'n fwy â'u dychrynadwy nerth,
Ond yn y man fe ddaeth i'r lan, er byddin Satan serth:
Ein T'wysog moddog mawr sydd wedi conc'ro'r Cawr,
Wrth brynu epil eiddil Adda, ca'dd ben Golia i lawr.
Cwyd Seion wan dy lef i'r lan i ddatgan elod dy Dduw;
Crist yw dy blaid a'th rym wrth raid, a noddía d'enaid yw.

Fe fethodd dyfais diafol gaethiwo yn ol ei nerth,
Trwy leiddiaid lu, na'r bedd lle bu, i waelu dim o'i werth;
Rhoes Iesu'r Llew thuadwy o tan ei glwy' â'i gledd,
Er angau cry', a'r sarffaidd lu, fe godai'i fyny o'i fedd;
Ond rhyfedd iawn y tro, hwn cadwn yn ein co',
Mab Joseph, o gyff Jesse, a dòrai'i faglau fo.
Y Bugail mwyn a ddaeth i ddwyn ei weiniaid ŵyn i'w dŷ,
Fe dyn ei braidd o blith y blaidd, rai llariaidd, ato'n llu.
Mae'r Jubili'n y wlad yn seinio pur leshad,
Y rhai sy'n credu yn yr Iesu sy'n deulu i'w anwyl Dad,
Ein lloches glyd, a'n hedd o hyd, pan fyddo'r byd ar ben,
A'n cyflawn wledd tu draw i'r bedd, llawn mawredd o!l.
Amen.

Nodiadau