Telyn Seion sef Pedwar ar Bymtheg o Garolau Nadolig/DEFFROWN yn ystyriol i ganu'n blygeiniol

Telyn Seion sef Pedwar ar Bymtheg o Garolau Nadolig

golygwyd gan Hugh Humphreys, Caernarfon

CYDGANED yr eneidiau sydd tan eu beichiau'n byw →

CAROL 10.

Mesur—YMDAITH ROCHESTER.

DEFFROWN yn ystyriol i ganu'n blygeiniol
Mawl Iesu meluscl yn llwyddol ein llef;
Daeth hyfryd newyddion dyddanol i ddynion,
Am eni Mab cyfion, dawn union Duw nef;
O fynwes gwir fwyniant, gogoniant ddisgynodd,
Y gair a gywirodd, fe ddeuodd yn ddyn,
Bru morwyn gymerodd, fe'i gwisgodd fel cysgod,
Ein natur a burodd a ddododd i'w Dduwdod,
A chymmod iachâd i Adda ac i'w had,
A ranwyd o rinwedd Iôn rhyfedd yn rhad;
Nyni oedd golledig, drancedig, drwy'r codwm,
Tan ddistryw tyn ddwystrwm yn noethiwm o'r nef,
Ond wele'r angylion, lu gwynion yn gweini
Rhyw newydd rhyfeddol, dymunol, am eni
Gŵr ini, gwir yw, yn Geidwad iawn gwiw,
Eneiniog yr Arglwydd, un dedwydd, Oen Duw.

Cytundeb boreuol na syf yn dra'gwyddol,
Fu rhwng y bendigol Fab Dwyfol a'i Dad,
Am drefnu ffordd eglur a chodi pechadur
O'i ddyled a'i ddolur, a chysur iachâd;
Y Tad a'i danfonodd, o'i gariad fe'i gyrodd,
Y Mab ufuddhaodd, cyfryngodd un fryd
A'r Ysbryd Glân tirion, ein Iôr a'i eneiniodd
Yn Ben—cyfammodwr, Faddeuwr fe ddeuodd;
Ac Abra'm drwy ffydd a welodd ei ddydd,
Yn mhell cyn ei eni, 'n ein rhoddi ni'n rhydd;
Bu Moses a Dafydd mewn cynnydd yn canu,
Proffwydo a chyffesu am urdd Iesu mor dda,
Esia, Hosea, Joel, Daniel, a Jona,
Ezeciel, a Jeremi, Malachi, Mica,
Ac ereill a geir yn helaeth un air,
O gywir broffwydi, am eni Mab Mair.

A phan ddaeth cyflawnder o rym sel yr amser,
Daeth Brenin Cyfiawnder drwy burdeb i'r byd,

A'i fawredd o forwyn, un llariaidd ac addfwyn,
Yn marchog ar asyn, mor isel ei fryd;
Ond nid ei dderchafiad, ond codiad o'u cadwen,
Golledig blant Eden, oedd dyben ei daith;
Y gwaith yn gu ethol ddiffynol orphenodd,
Drwy chwys ac ing caled ein dyled a dalodd;
Nid ofnodd un dòn, na phwys gwaewffon,
Ein gwared oedd, gwelwch, hyfrydwch ei fron;
Ei groes a'i ddrain goron gan hoelion gynnaliodd,
Ein camwedd gymerodd a barodd ei boen;
Pur Oen, ei bêr enau mewn geiriau ni agorodd,
Maddeuodd yn ddibaid i'r lleiddiaid a'i lladdodd;
Gweddïodd ddydd pryn, ar Galfaria fryn,
"O Dad na ddod iddyn' i'w herbyn mo hyn."

Y pethau berthynant mewn haeddiant i'n heddwch
I gyraedd hawddgarwch dedwyddwch Duw Dad,
Gyflawnodd yr Iesu, o'i 'wyllys a'i allu,
Trwy santaidd fucheddu a gweithredu'n goeth rad;
Y gyfraith fawrhâodd, cyfiawnder foddlonodd,
Ein dyled a dalodd o'i wirfodd â'i waed,
Fe wnaed ei fynediad wrth rad ei weithredoedd
I gau ar byrth uffern, ac agor y nefoedd;
Ar gyhoedd Wr gwiw fe'i dodwyd gan Dduw
Yn deg brynedigaeth o'r arfaeth gwir yw,
Y gwaith mawr i ninau i'w ddechreu trwy ddychryn
Yw gwylied ein gelyn, a dilyn ein Duw,
A byw ar ei fynwes i'w gynes ogoniant,
Gan wadu'r byd hudol yn drechol, a'i drachwant;
Er llwyddiant drwy'r llen, rho'wn bawb bwys ei ben
Ar Grist am ein bywyd bob munyd. Amen

—ROBERT DAVIES, Bardd Nantglyn.

Nodiadau