Telyn Seion sef Pedwar ar Bymtheg o Garolau Nadolig/GWRANDAWN ar leferydd y newydd yn awr

← CYDUNED pob doniau, yn forau un fwriad

Telyn Seion sef Pedwar ar Bymtheg o Garolau Nadolig

golygwyd gan Hugh Humphreys, Caernarfon

CAROL 5.

Mesur ARGLWYDDES TRWY'R COED.

GWRANDAWN ar leferydd y newydd yn awr,
Un mawr ei gymeriad is haul mwyaf sylwad,
Ac ynddo dystiolaeth deg odiaeth am Geidwad;
Mae mynwes trugaredd mewn rhyfedd barhad,
Yn wastad yn estyn, dros hydol draws adyn,
Ei berlais nefolaidd i'w hoffaidd amddiffyn;
On'd ydyw'n beth mawr, ini'n awr dan y nen,
Ein dal ar faes gobaith yn lanwaith ddilen?
Pe cawsai cyfiawnder ei rwysg yn ei burder,
Llyncasai fyd, oll i gyd, i enbyd ddiddymder;
Y priodoliaethau oedd oll yn cyd—ddadleu
Am achos y Meichiau a'i radau di ri,
Drwy hyn y daeth arbed a nodded i ni;
Cyfiawnder a gafodd yr hyn a ofynodd,
Y Meichiau'i hun, dros y dyn, du elyn, a dalodd,
Am hyn mae pechadur yn rhydd yn mhob ystyr,
Nid allai'r ddeddf wreuthur un mesur oedd mwy,
Hi gafodd dâl cyfiawn, deg lawn yn ei glwy'.

Un defnyn o'r gwaed a gaed o'i gorph gwyn,
Y mae hyn yn beth hynod, a bwysai holl bechod
Y byd, yn nghlorianau difrychau'r nef uchod;
Paham y bychenir, y dywedir nad oes
Yn ngwaed y groes grasol deg lawn a digonol
Ar gyfer rhwyg Addaf, du anaf rhyw dynol,

Holl feiau'r byd crwn arno'n bwn mawr heb oed,
Ag angau mileinwaith ar unwaith a roed;
Ac er holl effeithiau, ddilwydd ddialeddau,
Ni ddaliai'r pwys E'n y gŵys, neud tradwys, ond tridiau,
Fe gafodd dynoliaeth ryddhad yn hardd odiaeth,
Heb unrhyw wahaniaeth ragoriaeth ar gam,
Ond pawb yn gydraddol, hynodol ddi nam;
Pe rhoesai'r Oen grasol yr aberth diarebol
I guddio bai unrhyw rai, e fuasai'n anfoesol;
Ond gwir yw'r ymadrodd nid felly y gweithredodd—
Pob un a arddelwodd yr un fodd i fyw,
Fel byddont wybodus, ddiesgus am Dduw.

Tra pery drwg fuchedd dan ffaeledd yn ffol,
Annuwiol heb newid yn rhodio ffordd rhyddid,
Hyll yrfa yr holl arfer sydd flinder aflendid;
Pa beth a feddyliwn os d'wedwn nad oes
Na moes na chy{{c|Mesur, na nerth gan bechadur,
I ymbil at orsedd iachuswedd a chysur,
Mae hyn yn beth chwith yn ein plith ni a'n plant,
Ac hefyd yn gabledd am sylwedd Duw'r sant;
Os oes nerth i bechu, a sefyll i fynu,
Mae nerth yn awr i lithro i lawr i fawr edifaru:
Gan hyny mae dynion, chwi welwch, yn rhyddion
I sefyll neu syrthio'n ffordd gyfiawn neu'r gau;
O'u blaenau gosodwyd, fe ddod wyd y ddau;
Pe amgen yr ammod—pa le gai'r ufudd-dod?
Os Duw ei hun a gipia ddyn heb achwyn o bechod,
Ac os yw Duw'n cospi y dyn am ddrygioni,
Ac yntau erioed wedi ei adu'n ddifoes,
Mae hyn i gyfiawnder, a'i gryfder, yn groes.

Os oes rhai gobeithiol, drwy reol gwir ras,
O'r ddinas fawr enwog—tŷ Iesu'n Tywysog,
Mae pawb yr un moddau yn fronau'n gyfranog;
Nid galw ar rai a wna'n Harglwydd ni,
Ond gwaeddi yn gyhoeddus—yr oll, yw'r ewyllys,
Trowch yma bawb llwythog, blinderog, a dyrus;—
A chan fod ei lef, euraidd ef, ar bob dyn,
Yr y'm yn obeithiol wybyddol boh un;

Pa faint yw gorfoledd a chyson iachuswedd,
Cael yn brid, er llymder llid, addewid ddiddiwedd;
Trowch heibio'r athrawiaeth, sef gwrthodedigaeth,
Sy'n llawn o gamsyniaeth hir fariaeth i fyw,
Yn nodi pob diffyg yn ddirmyg ar Dduw;
Awn oll o Sodoma, gwae mawr, a Gomora,
Mae Soar bach, eto'n iach, yn gilfach ddiogelfa;
Gochelwn ymroad ar un rhan o'r gwastad,
Ond cadw'n ddiattaliad ymlyniad yn mlaen,
Rhag myn'd i'r un dymer, hir chwerwder, a Chain.

A chan fod yr alwad yn dywad yn deg,
Rhown osteg gan ystyr i ddilyn y llwybr
Sy'n arwain i'r bywyd iawn oglyd yn eglur,
Can's heddyw mae neithior ein Pôr mawr a'n parch,
Ei gyfarch sy'n gofyn ei ddeiliaid i'w ddilyn
Yn ngwisg y briodas iawn urddas i'n harddyn;
Ei fwrdd ef a gawn, yn bur lawn, o wobr y wledd,
Y manna dymunol tra maethol a medd;
Os bydd ryw rai'n pallu gan nych, neu'n gwanychu,
Ni gawn win yn ein min, yn wyrthiol, i'n nerthu;
Mae pob peth yn barod, a Christ ini'n dannod,
Ein bod ni yn ei wrthod—mae'n bechod o bwys,
Dibrisio hael gynyg ein Meddyg, un mwys:
Wel frodyr hwyrfrydig, sy'n oesi'n wrthnysig,
Heb wel'd mor bur, a theimlo cur, ein Awdur poenedig,
Mae'n bryd i ni ddeffro, a dewrwych ystyrio,
Gochelwn hŵy huno tra dalio lliw'n dydd,
Rhag ofn ini, wrth hyny, y fory na fydd.

—RICHARD JONES, neu, Gwyndaf Eryri.

Nodiadau