Telyn Seion sef Pedwar ar Bymtheg o Garolau Nadolig/NAC ofnwch, rai sy'n effro

← CYDGANED yr eneidiau sydd tan eu beichiau'n byw

Telyn Seion sef Pedwar ar Bymtheg o Garolau Nadolig

golygwyd gan Hugh Humphreys, Caernarfon

CAROL 12.

Mesur—MILLER'S KEY.

NAC ofnwch, rai sy'n effro
I wylio gyda'r wawr,
O nefol gaerydd ar foreuddydd
Mae newydd yma'n awr,
Fod Ceidwad wedi ei eni,
Rhydd ini lawn ryddhâd,
Gwnaed rhyddid trwyddo i bawb a gredo
Anturio i wydd y Tad;
O ddedwydd ddydd a ddaeth,
Yn llifo o fêl a llaeth!
Crist mewn cadachau rwymwyd,
Gwaith diafol a ddattodwyd,
Rhydd godwyd rhai oedd gaeth;
Angylion loywon lun
A byncient fawl bob un,

Wrth wel'd y nefol Dduwdod
O'i ras ar ddaear isod
Gwedi d'od i gadw dyn.

Er dyfod trwy dwyll diafol
Y cwymp gelynol glwy',
Fe ddaeth drwy gynghor Duw gogoned
I ddyn ymwared mwy;
Mae sail yr ail gyfammod
Nid ar ufydd—dod dyn,
Ond ar oleuddawn yr Ail Adda,
Jehofa mawr ei hun:
Trwy'r Adda Cynta' i'n caed,
A'n llygru ni ynddo a wnaed,
Daeth Adda'r Ail i roddi,
O'i fynwes lawn haelioni,
I'n golchi ddwfr a gwaed;
Doeth Frenin ddaeth ar frys
I lawr o'i nefol Lys,
I dalu biliau dyled
Hi Adda, tan hir ludded,
A chaled ing a chwŷs.

O'i gariad anorchfygol
At wael ddaearol ddyn,
Cymerodd bwysau'n hanwireddau
A'n hangau arno ei hun;
Ein pechod ninau eto
Yn ei ail groeshoelio sydd,
Nes ymadael, a'i symudo
Mewn tro maddeuant rhydd;
Cael clwyf, ac yspryd cla',
I'r llwch a'n gwir wellà
Tan gystudd enaid unig,
I'r galon friw ddrylliedig
Mae Duw yn Feddyg da;
O'i gariad hael ei hun
I'r newynog lwythog lun,
Gwnaeth wledd o basgedigion,
Ac eli o waed ei galon
I glwyfau dyfnion dyn.

Os dynion heddyw'n gyhoedd
Am nefoedd ydym ni,
Trown i'w cheisio trwy iachuswerth
Fawr Aberth Calfari;
Gadawn ein cyfiawnderau,
A'n cymhwysiadau, os oes,
Ac awn a'n gwaeledd yn ddi gelu,
Tan gredu, at Oen y groes;
Rhaid iddo er ei glod
Yn gyfan Feddyg fod,
Ni thal daioni dynol,
Na hunan anwahanol
O tan ei nefol nôd;
Mawr yw y môr o waed
O ystlys Iesu a gaed,
A phechaduriaid mawrion
O dan ddcluriau duon
Yn wynion ynddo a wnaed.

Yr un gallu sy eto'n gyflym,
'Run grym sy ngwaed y groes,
Mae grasol groeso i bawb a ddelo
I glirio ei euog loes;
Mae Crist yn ffordd, yn fywyd,
Gwirionedd hefyd yw,
Bu farw'r cyfion dros'r anghyfion,
Caiff rhai oedd feirwon fyw;
Mae'n Harglwydd mawr ei hun
Yn hanfod Tri yn Un,
Diogel brynedigaeth,
Wrth air y wir dystiolaeth,
Yn iachawdwriaeth dyn;
Mae'n Dri i ni yn y ne'
'Rhan swydd, a llwydd, a lle,
Ond Tri yn Un 'run enyd,
Un Tad, un Mab, un Yspryd,
Da fywyd ydyw efe.

Gan ddarfod geni'r Iesu
I ni'r ol llygru o'n lle,

Ein geni ninau, goleu gwiwles,
Yw'r lles o'i fynwes fe;
Cael myned trwy r esgorfa,
A phrofi'r olchfa rad,
Fel delo'n llygredd, a'n hanwiredd,
Yn ffiaidd eu coffâd,
I'r blin a'r llawn o bla
Mae Duw'n waredwr da,
Brawd ini'n briod enaid,
Llawenydd llu o weiniaid,
Mae'n clywed liais y cla';
Efe yw'r bywiol bren,
O bydded ar ei ben
Goronau fil o foliant,
Am orfoleddus lwyddiant,
Ein mwyniant ynddo, Amen.

—ROBERT DAVIES, Bardd Nantglyn.

Nodiadau