Telyn Seion sef Pedwar ar Bymtheg o Garolau Nadolig/WEL ganwyd Crist y Gair

Telyn Seion sef Pedwar ar Bymtheg o Garolau Nadolig

golygwyd gan Hugh Humphreys, Caernarfon

CAROL 8

Mesur—BLUE BELL OF SCOTLAND.

WEL ganwyd Crist y Gair,
O'r forwyn Fair, i feirwon fyw;
Clybuwyd engyl glân
Yn rhoddi ar dân newyddion Duw;
Daeth sain y rhai'n a'u llef
I lawr o'r nef, lwyra' nôd,
I draethu n'wyddion da
I'r rhai tylota' oedd bena'n bod.
'Roedd swn ewyllys da
Yn eu geiria', anian gwir,
Tangnefedd i rai caeth,
Gwelwn daeth goleu i dir.

I bwy mae'r newydd hwn,
Tan oer bwn yn tynu'r boen?
Pwy fysiodd gael o flas,
Digymmar ras gemau'r Oen?

Yr enaid sydd yn drist,
Yn ceisio ei Grist,—cyson gred,
Mae heddyw'n ddyn a Duw,
Di frycha'i liw, a'i freichiau ar led:
A galwad i bob rhai,
Oddiwrth eu bai ddyeithro byth,
A gwisgo Crist a'i iau,
I'w fwynhau ef yn nyth.

Daeth Iesu o'r nef ei hun,
I wisgo dyn i'w osgo daeth,
Diosgai ei fraint a'i fri,
Ymgydio â ni gwedi a wnaeth.
O rhyfedd! ras y Nef,
(Er maint oedd llef ein pechod llym,)
Fe ddeuodd heb ei wa'dd,
I dòri o radd dewra' ei rym!
Dinystriodd Had y wraig
Allu Draig, wallau drud;
A gwir i'r cyfiawn Oen,
O dan oer boen dynu'r byd.

Y du-dew d'wyllwch mawr
Ai'n oleu 'n awr, anwylaf nôd:
Daeth Haul i'w gwneyd yn ddydd,
Trwy Iesu'n rhydd troes y rhôd;
Mae meddyginiaeth gref
I'w chael o'r Nef uchela' i ni;
Trugaredd Iesu glân,
Di—wahan ydyw hi,
Tragywyddol Fab y Tad
A rydd yn rhad roddion rhwydd:
Ac iddo rhoddir mawl,
O demlau'r sawl a deimlo'r swydd.

Mae damnedigaeth dyn
Arno ei hun, oerni hwyr,
Am wrthod goleu Duw,
A charu lliw tywyllwch llwyr;

A'r t'wyllwch hwn, lle bydd,
Gelyn dydd i'w ganlyn daw:
O goledd hyn drwy'r byd,
E rydd ryw bryd arwydd braw.
Ond heddyw goleu'r Ne',
I'w ddal o'i le a ddelo i lawr,—
Trwy fyw mewn t'wyllwch cudd,
Mawr alaeth fydd,—marwolaeth fawr.

Trwy gwympiad Adda ein tad,
Cawsom frad anfad friw:
Trwy Iesu Grist mae modd
(Un cu da fodd) i'n codi'n fyw,
Os oedd marwolaeth wael
I ni gael bod ag un; A
dferiad, er ei glod,
Sydd ini'n d'od trwy Fab y dyn
Efe 'dyw'r un a ga'dd
Ar groes ei ladd,—grasol yw;
A thrwy farwolaeth tro'dd
Iawna' fodd, ini fyw.

Nid digon ini'n awr,
Son yn fawr am dano fe,
Rhaid caffael mwy o'i braw'
Na'i hanes draw yn Methle'm dre':
Ei gael i'r galon gell
Sydd yn well ini'n wir,
Na holl drysorau llawn,
Mawr—werth iawn, môr a thir.
Gochelwn gario ynghyd
Obeithiau byd, bethau bach;
Pwy ŵyr na raid cyn hir
Ini'n wir ganu'n iach!

A chyn i hyny dd'od,
Ymwnawn am fod ynddo fe,
Rhag, fel morwynion ffôl,
Fod yn ol o fyd y ne':

Heb gael cyfrifiad oes,
A thaliad croes etholiad Crist,
E fydd y byd a ddaw,
Ini draw yn o drist:
Efe yw'r un a roed,
Er erioed dros ei radd:
O bedwar cwr y byd,
Awn ato i gyd, mae eto'n gwa'dd.

Gweddiwn ar y Tad,
Yn ei rad ini roi,
Yn rhad ddatguddiad rhydd,
A goleu ffydd i gael fioi.
Cyn delo dial mawr,
Awn yn awr tua'r ne',
I 'mofyn Iesu'n rhan,
Yn y fan y mae efe:
Gweddiwn ar i Dduw,
Sydd yn byw a'i swydd yn ben,
Ddyhidlo o'r nef i lawr,
(Er Iesu mawr) ras,Amen.

—J. J. ^[1]

Nodiadau

↑ John Jones, (Glan Conwy) (1790-1855)

[1] John Jones, (Glan Conwy) (1790-1855)

[1]