MARGED (chwery ar blodeu): Dda gen i ddim meddwl fod yn bosib i bregethwr sy'n ddyn da fynd yn "wreck."
MR. HARRIS: Rhaid cyfadde mai hen syniad annymunol ydi o. (Mae'n ystwyrio fel dyn wedi blino.) Rwyn mynd yn stiff wrth y bwrdd ma; estyn y "dumb-bells " na i mi, Mag, i stwytho dipyn ar y nghymalau. (Estynnir hwy iddo, a defnyddia yntau hwy ar ganol y llawr.)
MARGED (ymhen ysbaid): Fydd ofn syrthio o'r pulpud arnat ti weithiau, Eifion?
MR. HARRIS (rhydd y "dumb-bells" ar y bwrdd blodeu ac eistedda'n ymyl ei chwaer): Mag, mae rhywbeth o'i le arnat ti heno; rwyn teimlo fel pa baet yn siarad am y pared â fi, a ninnau'n dau wedi bod y fath ffrindiau er yn blant adref. Beth yw'r mater, Mag bach?
MARGED: Dim, hyd y gwn i.
MR. HARRIS: Oes, mae rhywbeth, a chyn i'r pared fynd yn beth mwy, dywed yn blaen, be sydd wedi codi rhyngom ni'n dau?
MARGED (yn benisel): Os dymunet ti wybod y gwir, Nel Davis, merch y portsiar, sy rhyngom ni.
MR. HARRIS (yn codi gan fyned i'r dde): O, dyna fel mae'r awel yn chwythau, ai ê?
MARGED: Mae'r peth yn fwy nag awel, mae'n wynt cryf sy'n chwythu drwy'r ardal.
MR. HARRIS: Be ŵyr yr ardal am y peth?
