ac mae'n iawn i mi gael gwybod wyt ti o ddifri hefo'r eneth yna.
MR. HARRIS: Rwyn ei charu o ddifri calon, a chyn belled ag y gwelaf mae hithau'n fy ngharu innau.
MARGED: Eifion bach, wyddost ti beth fydd y canlyniadau o'i phriodi hi? Wyt ti wedi bwrw'r draul? Gad i mi neud y bil i ti. Yn gyntaf i gyd, fe fydda i'n pacio mhethau a d'adael. (Yn brudd.) Ond hwyrach nad ydi hynny yn cyfri fawr yn d'olwg di heddiw ar ol i'r eneth ma groesi dy lwybr.
MR. HARRIS (â'i law am ei gwddf): Mag, paid a siarad yn chwerw fel yna, achos mi wyddost nad oes dim brawd yn y byd yn fwy hoff o'i chwaer nag ydw i ohonot ti.
MARGED: O, Eifion, ddylswn i ddim fod wedi deyd y gair câs na, ond anghofia fi am funud, mae na bethau pwysicach na fi yn y bil os priodi di Nel Davis. Wyt ti wedi meddwl o gwbl dy fod y dyddiau yma ar groesffordd, a dau lwybr—a dim ond dau—yn agor o dy flaen?
MR. HARRIS: Dos ymlaen, rwy'n gwrando'n astud.
MARGED: Un llwybr ydi Nel Davis, merch y portsiar; y llwybr arall ydi'r eglwys, yr eglwys y cefaist ti a finnau'n magu ynddi er yn blant, yr eglwys y bu'n tad a'n mam a'n teulu o hil gerdd yn aelodau ffyddlon ohoni. Prun o'r ddau llwybr ddewisi di?
