MR. HARRIS: Cewch wrth gwrs; fe awn allan ein dau i gyfarfod a nhw. Mag bach, gofala am Nel Davis, mi fyddwn yn ol rwan jest. (A Mr. Harris a'r Doctor allan i'r dde.)
MARGED (gan blygu i lawr at Nel sydd o hyd ar ei gliniau): Ga i ddod a diferyn o ddŵr neu rywbeth i chi? (Ysgwyd Nel ei phen yn drist.) Peidiwch mollwng rwan, hwyrach nad ydi'ch tad ddim wedi ei nafyd mor ddrwg wedi'r cwbl. Ga i'ch helpu i godi? Mi fyddwch yn smwythach ar y soffa.
NEL: Fydda i byth eto'n esmwyth os ydi nhad —. Ar eu gliniau y bydd pobol yn gweddio am bethau yntê?
MARGED: Mi fyddwch yn gweddio weithiau?
NEL: Gweddio? Na fydda i. Dysgodd mam i mi ddeyd y mhader, ond ar ol iddi farw ddeydais i mohono byth wedyn. Atebith o ddiben i mi ddeyd y mhader rwan? Rwyn meddwl mod i'n i gofio fo.
MARGED: Ie, deudwch o rwan, mi fydd yn siwr o fod yn help i chi.
NEL: " Ein Tad "—ydi O'n Dad i Dic Betsi? Mi wn i fod O'n Dad i mam, achos roedd hi'n arfer siarad a Fo bob nos a bore. Ond hwyrach nad ydi O ddim yn ffrindie hefo nhad am i fod o'n bortsiar. (Cyfyd ar ei thraed yn gyffrous.) Glywch chi sŵn traed?
MARGED (ar ol gwrando): Na, chi'n sy'n dychmygu.
