drwy'r drws wrth weld Mr. Harris â'i law am wddf Nel.)
MR. HARRIS (cyfyd ar ei draed): Dowch i mewn. Rhoswch yma am funud. (wrth Nel.) Dowch i gael golwg rwan ar eich tad. (A Nel a'r Gweinidog allan drwy'r drws ar y chwith gan adael y tri blaenor yn edrych ar ei gilydd.)
IFAN: Bobol annwyl, dyna ni wedi'i ddal yn yr act o garu â'r eneth yna. Mae'r stori'n wir, fechgyn.
ELIS: Paid a bod yn rhy siwr; cwestiwn go gynnil ydi hwn. Y cwbl welsom ni oedd ei fraich am wddw'r eneth. Pe gwelsem o'n rhoi cusan iddi, mi fasa tir sâff dan ein traed.
HOPCYN: Gwelsom ddigon i wybod i sicrwydd i fod o'n caru â merch Dic Betsi.
ELIS: Howld! be wyddom ni nad cysuro'r eneth yn ei gofid roedd o—i chysuro hi'n rhinwedd ei swydd fel gweinidog?
IFAN: Rhinwedd ei swydd fel gweinidog wir! Paid a lolian. Os nad oedd o'n caru rwan, wadnais i rioed bâr o sgidia yn rhinwedd fy swydd fel crydd.
'ELIS (cenfydd y "dum-bells" ar y bwrdd blodeu): Beth ydi'r tacla yma, tybed? (Cymer hwy i'w law.) Diain i, mae pwysa ynddyn nhw hefyd. Clyw, Ifan.
IFAN (gan ddal yn ol): Na thwtsia i mohonyn nhw. Be wyddom ni nad tacla'r eneth na i witsio a deyd ffortun ydyn nhw?
