'Roedd wedi breuddwydio dair gwaith,
Heb feddwl doi'r breuddwyd i ben,
Fod un o g'lomenod ei thad
Yn nythu yn agen y pren—
Heb gymar yn agen y pren!
Dyna garu rhywbeth-ar-bymtheg oed.
Yn mugeilgân "Alun Mabon," ceir amlinelliad manylach a chyflawnach o fwynderau a threialon Serch. Ceir yr un athroniaeth ynddi ag a geir yn mhenill agoriadol "Myfanwy Fychan," yn datgan nad yw dyn yn ddyn nes teimlo beth yw cariad. Wedi siarad am holl rediad natur i osgoi yr unigol, dywed:
Mae holl ddynoliaeth dyn yn gudd,
A'i enaid fel yn huno,
Nes daw rhyw lygad fel yr haul
I wenu cariad arno.
Addfedodd dyn erioed yn iawn
Ar gangen fawr dynoliaeth:
Os bydd ei wedd heb wrido 'n goch,
Yn ngŵydd ei anwyl eneth
Y mae Alun yn cofio'r adeg ar Menna pan oedd
—plentynrwydd tyner llon
Yn dirion ar ei dwyrudd;
ond y pryd hwnw nid oedd iddo ddim ynddi—
Ddim mwy na rhywun arall.
Cofia adeg yn nes yn mlaen pan ddaeth Menna yn "boenau iddo beunydd"; yn llanw ei ddyddiau â myfyrion, a'i nosweithiau â breuddwydion. Ac adeg dipyn yn nes yn mlaen oedd hono, pan ddilynodd Menna i'r mynydd mewn brys pryderus, a'i anadl yn ei ddwrn:—
Hi o'r diwedd oddiweddais,
Ac O! mi deimlais, ac mi dd'wedais
Farddoniaeth dlysach mewn un munyd
Na dim a genais yn fy mywyd,
Wrth roddi cangen fedwen ferth
Yn nwylaw fy anwylyd.
