PEN. XVIII.
Abraham yn derbyn tri angel iw dy. 10. Addewid o Isaac. 12 Sara’n ammeu’r addewid. 18. Addewid o Grist. 21. Duw yn rhybuddio Abraham am ddinistr Sodoma. 23 Ac Abraham yn eiriol trostynt.
A’r Arglwydd a ymddangosodd iddo ef yng-wastadedd Mamre: ac efe yn eistedd [wrth] ddrŵs y babell, yng-wrês y dydd.
2 Ac efe a gododd ei lygaid, ac a edrychodd, ac wele dry-ŵyr yn sefyll ger ei fron, pan welodd, yna efe a redodd iw cyfarfod hwynt, ac a ymgrymmodd tua ar ddaiar.
3 Ac efe a ddywedodd fy arglwydd, os cefais yn awr ffafor yn dy olwg di, na ddos heibio oddi wrth dy wâs.
4 Cymmerer, attolwg, ychydic ddwfr, a golchwch eich traed, a gorphwysswch dann y prenn hwnn;
5 Ac mi a ddygaf dammed o fara fel y cryfhaoch eich calon, wedi hynny y cewch fyned ymmaith, o herwydd i hynny y daethoch heb law eich gwâs: a hwynt a ddywedasant, gwna felly, fel y dywedaist:
6 Ac Abraham a fryssiodd i’r babell at Sara, ac a ddywedodd, paratoa di ar frŷs dair phioled o flawd peillied, telina a gwna yn deissennau.
7 Ac Abraham a rêdodd at y gwarthec, ac a gymmerodd lô tŷner, a dâ, ac ai rhoddodd at y llangc, yr hwn a fryssiodd iw baratoi ef.
8 Ac efe a gymmerodd ymenyn, a llaeth, a’r llô yr hwn a baratoase efe, ac a rhoddes oi blaen hwynt: ac efe a safodd gyd a hwynt tann y prenn; a hwy a fwytawsant.
9 Yna y dywedasant wrtho ef, mae Sara dy wraig? ac efe a ddywedodd, wele [hi] yn y Babell.
10 Ac [un] a ddywedodd, gan ddychwelyd y dychwelaf attat yng-hylch amser bywiolaeth; ac wele fab i Sara dy wraig, a Sara oedd yn clywed [wrth] ddrws y babell, a hwnnw [oedd] oi ôl ef.
11 Abraham hefyd a Sara [oeddynt] hên, wedi myned mewn oedran [a] pheidiase fod i Sara yn ôl arfer gwraged.
12 Am hynny y chwardodd Sarah rhyngddi a hi ei hun, gan ddywedyd: ai gwedi fy heneiddio y bydd i mi drythyllwch a’m harglwydd yn hên [hefyd?]
13 Yna y dywedodd yr Arglwydd wrth Abraham, pa ham y chwarddodd Sarah fel hynn, gan ddywedydd, A blantaf inne yn wir, wedi fy heneiddio?
14 A fydd dim yn anhawdd i’r Arglwydd? ar yr amser nodedic y dychwelaf attat, yng-hylch amser bywiolaeth, a mâb [fydd] i Sara.
15 A Sara a wadodd gan ddywedyd: ni chwerddais, o herwydd hi a ofnodd: yntef a ddywedodd nid [gwir], oblegit ti a chwerddaist.
16 Ar’ gwŷr a godasant oddi yno, ac a edrychasant tua Sodoma, ac Abraham a aeth gyd a hwynt, iw hanfon hwynt.
17 A’r Arglwydd a ddywedodd, a gelaf fi oddi wrth Abraham yr hyn a wnaf fi?
18 Canys Abraham gan fod a fydd yn genhedlaeth fawr, a chref, ac ynddo ef y bendithir holl genhedloedd y ddaiar.
19 Am i mi ei adnabod ef [ni chelaf,] fel y gorchymynno efe iw feibion, ac i’w dylwyth ar ei ôl ef gadw o honynt ffordd yr Arglwydd gan wneuthur cyfawnder, a barn, fel y dygo’r Arglwydd ar Abraham yr hyn a lefarodd efe am danaw.
20 Yr Arglwydd hefyd a ddywedodd, am [fod] gwaedd Sodoma, a Gomorra yn ddirfawr, ai pechod hwynt yn drwm iawn.
21 Descynnaf yn awr, ac edrychaf, ai yn ôl ei gwaedd yr hon a ddaeth attafi, y gwnaethant yn hollawl: ac onide, mynnaf wybod.
22 A [dau] or gwŷr a droesant oddi yno, ac a aethant tua Sodoma, ac Abraham yn sefyll etto ger bron yr Arglwydd.
23 Abraham hefyd a nesaodd, ac a ddywedodd, a ddifethi di y cyfyawn hefyd yng-hyd â’r annuwiol?
24 Ond odid y mae dec a deugain o rai cyfiawn yn y ddinas, a ddifethi di [hwynt] hefyd, ac nid arbedi y lle er mwyn y dec a deugain cyfiawn y rhai [ydynt] oi mewn hi?
25 Na byddo i ti wneuthur y cyfryw beth, gan ladd y cyfiawn gyd a’r annuwiol, fel y byddo y cyfiawn megis yr annuwiol: na byddo [hynny] i ti: oni wna barnudd yr holl dir farn?
26 Yna y dywedodd yr Arglwydd os câf fi yn Sodoma ddeg a deugain yn gyfiawn ofewn y ddinas, yna y maddeuaf i’r holl fangre er eu mwyn hwynt.
27 Ac Abraham a attebodd, ac a ddywedodd, wele yn awr y dechreuais lefaru wrth fy Arglwydd, a mi yn llwch ac yn lludw.
28 Ond odid bydd pump yn eisieu o’r dec a deugain cyfiawn a ddifethi di’r holl ddinas er pumb? yntef a ddywedodd na ddifethaf, os câf yno bump a deugain.
29 Chwanegodd hefyd lefaru wrtho ef etto, a dywedodd: ond odid ceir yno ddeugain, yntef a ddywedodd nis gwnaf er mwyn y deugain.
30 Yna y dywedodd na ddigied fy Arglwydd atolwg os llefaraf, ceir yno ond odid ddêc ar hugain: yntef a ddywedodd nis gwnaf os caf yno ddêc ar hugain.
31 Yna y dywedodd efe wele yn awr y chwenychwn lefaru wrth fy Arglwydd: Ond odid ceir yno ugain: yntef a ddywedodd nis difethaf er mwyn ugain.
32 Yna y dywedodd efe, na ddigied fy Arglwydd atolwg, a llefaraf y waith hon yn unic, ond odid ceir yno ddêc: yntef a ddywedodd nis difethaf er mwyn y dêc.
33 Yna’r aeth yr Arglwydd ymmaith pan ddarfu iddo lefaru wrth Abraham, ac Abraham a ddychwelodd iw le ei hun.
