hon oedd ynddo, i Abraham yn etifeddiant beddrod, oddi wrth feibion Heth.
PEN. XXIIII.
3 Abraham yn peri iw wâs dyngu y ceisie wraig i Isaac o genedl Abraham. 12 Gweddi y gwâs, a’r arwydd llwyddiant a gafodd efe. 33 Eo ddiwydrwydd ef i wneuthur ewyllys ei feistr. 50 Atteb cenedl Rebecca. 58 Cydtundeb Rebecca i fyned at Isaac. 67 Isaac yn priodi Rebecca.
Ac Abraham oedd hên, wedi myned yn oedrannus; a’r Arglwydd a fendithiase Abraham ym mhob dim.
2 A dywedodd Abraham wrth ei wâs hynaf [yn] ei dŷ, yr hwn oedd yn llywodraethu ar yr hyn oll a’r [a oedd] ganddo: gosot yn awr dy law tann fy morddwyd.
3 Fel y parwyf it dyngu i Arglwydd Dduw y nefoedd a Duw y ddaiar, na chymmerech wraig i’m mab i o ferched y Canaaneaid, y rhai ’r ydwyf yn trigo yn eu mysc.
4 Ond i’m gwlad fy hun yr ei, ac at fyng-henedl fy hun yr ei di, ac a gymmeri wraig i’m mab Isaac.
5 A’r gwâs a ddywedodd wrtho ef, onid odid ni fyun y wraig ddyfod ar fy ôl i i’r wlad hon: gan ddychwelyd a ddychwelaf dy fab di i’r tîr yr hwn y daethost allan o honaw?
6 Yna y dywedodd Abraham wrtho, gwilia arnat rhac i ti ddychwelyd fy mâb mau-fi yno.
7 Arglwydd Dduw y nefoedd, yr hwn a’m cymmerodd i o dŷ fy nhâd, ac o wlad fynghenedl, yr hwn hefyd a ymddiddanodd a mi, ac a dyngodd wrthif gan ddywedyd: ith hâd ti y rhoddaf y tîr hwnn; efe a enfyn ei angel o’th flaen di, fel y cymmerech wraig i’m mâb oddi yno.
8 At os y wraig ni fynn ddyfod ar dy ol di, yna glân fyddi oddi wrth fy llw hwn: yn unic na ddychwel di fy mab i yno.
9 A’r gwâs a osododd ei law tann forddwyd Abraham ei feistr, ac a dyngodd iddo am y pêth hynn.
10 A chymmerodd y gwâs ddec camel, o gamelod ei arglwydd, ac a aeth ymmaith: canys holl dda ei arglwydd [oedd] tann ei law ef: ac efe a gododd, ac a aeth i Mesopotamia, i ddinas Nachor.
11 Ac efe a wnaeth i’r camelod orwedd or tu allan i’r ddinas, wrth bydew dwfr ar bryd nawn, yng-hylch yr amser y bydde [merched] yn dyfod allan i dynnu dwfr.
12 Ac efe a ddywedodd ô Arglwydd Dduw fy meistr Abraham, gwny [i lwyddiant] ddigwyddo o’m blaen i heddyw: a gwna di drugaredd a’m meistr Abraham.
13 Wele fi yn sefyll wrth y ffynnon ddwfr, a merched gwyr y ddinas yn dyfod allan i dynnu dwfr.
14 Bydded mai’e llangces yr hon y dywedwyf wrthi gogwydda attolwg, dy stên, fel yr yfwyf: os dywed hi ŷf, a mi a ddiodaf dy gamelod di hefyd; honno a ddarperaist i’th wâs Isaac: ac wrth hynn y caf wybod wneuthur o honot ti drugaredd a’m meistr.
15 A bu hynn: cynn darfod iddo lefaru, wele Rebecca yn dyfod allan, (yr honn a anesyd i Bethuel fab Milcha, gwraig Nachor, brawd Abraham,) ai stên ar ei hyscwydd.
16 A’r llangces [oedd] dêg odieth yr olwg, yn forwyn, a heb i wr ei hadnabod, a hi a aeth i wared i’r ffynnon, ac a llanwodd ei stên, ac a ddaeth i fynu.
17 A’r gwâs a redodd iw chyfarfod, ac a ddywedodd: attolwg gad i mi yfed ychydig ddwfr o’th stên.
18 A hi a ddywedodd ŷf fy meistr, a hi a fryssiodd, ac a ddescynnodd ei stên ar ei llaw, ac ai diododd ef.
19 Pan ddarfu iddi ei ddiodi ef, hi a ddywedodd: tynnaf hefyd i’th gamelod hyd oni ddarffo iddynt yfed.
20 Yna hi a fryssiodd, ac a dywalltodd ei stên i’r cafn, ac a redodd eil-waith i’r pydew i dynnu, ac a dynnodd iw holl gamelod ef.
21 Felly y gŵr a synnodd oi phlegit hi, a dewi, i wybod a lwyddase’r Arglydd ei daith ef, ai nac do.
22 A bu, pan ddarfu i’r camelod yfed, gymmeryd o’r gŵr glust-dlws aur, yn hanner sicl ei phwys: a dwy fraichled aur iw dwylo hi, yn ddêc [sicl] eu pwys.
23 Ac efe a ddywedodd, merch pwy [ydwyt] ti? mynega i mi attolwg: a oes lle i mi i leteu [yn] nhŷ dy dâd?
24 A hi a ddywedodd wrtho, myfi [ydwyf] ferch i Bethuel fâb Milcha, yr hwn a ymddug hi i Nachor.
25 Ac hi a ddywedodd wrtho ef, [y mae] gwellt ac ebran ddigon gennym ni, a lle i letteu.
26 Yna y gŵr, a ymgrymmodd, ac a addolodd yr Arglwydd,
27 Ac a ddywedodd, bendigêdig fyddo Arglwydd Dduw fy meistr Abraham, yr hwn ni adawodd fy meistr heb ei drugaredd, ai ffyddlondeb: yr [ydwyf] fi ar y ffordd: dug yr Arglwydd fi [i] dŷ brodyr fy meistr.
28 A’r llangces a redodd, ac a fynegodd yn nhŷ ei mam fel [y buase] y pethau hynn.
29 Ac i Rebecca ’r [oedd] brawd, ai enw Laban: a Laban a redodd at y gŵr allan i’r ffynnon.
30 A phan welodd efe y glust-dlws, ar breichledau am ddwylo ei chwaer, a phan glywodd efe eiriau Rebecca ei chwaer yn dywedyd: fel hyn y dywedodd y gŵr wrthifi, yna efe a aeth at y gŵr; ac wele efe yn sefyll gyd ar camelod wrth y ffynnon.
31 Ac efe a ddywedodd, tyret ti i mewn fendigêdig yr Arglwydd, pa ham y sefi di allan? mi a baratoais y tŷ, a llê i’r camelod.
