Edrychais innau, ac yn wir, gwelwn baragraff am yr englyn.
"Ydi, mae o'n deyd rhywbeth," meddwn.
"Darllen o," ebr Y Bardd, a'i wyneb yn troi'n goch fel y tân.
Darllenais innau'r paragraff, fel y canlyn, —
"Yr Yagol Sul. Mae'r bardd hwn wedi ysgrifennu ei rigwm ar lun englyn, ond nid oes ynddo na synnwyr na chynghanedd. Cynghorem yr awdwr i beidio â cholli rhagor o amser gydâ'r gelfyddyd, gan fod yn amlwg nad ellir bardd ohono."
Cyn i mi orffen, disgynnodd Y Bardd ar ei hyd ar lawr fel darn o bren. Yr oedd ei wyneb yn ddu las, a bu raid i ni daflu llond bwced o ddwfr am ei ben cyn iddo ddyfod ato ei hun. Medrwyd ei berswadio i dorri ei wallt drannoeth, a rhoi'r "Ysgol Farddol" ar dân. Ac erbyn hyn, y mae o yn berchen busnes mawr a llawer o arian, ac y mae yn ustus heddwch ac yn un o ddynion blaenaf y sir.
