CWESTIWN BOB.
BLINODD yr Athro ar drethu ei ddawn
I ymbil am sylw'i ddisgyblion ryw nawn;
A chan fod cysgodau'r Nadolig er's tro
Yn dilyn ei gilydd hyd lwybrau y fro,
Galwodd bob Dosbarth yn Ysgol Ty'nllwyn
Ar gyfer ei ddesc, a dywedodd yn fwyn:—
"Gan fod y Nadolig mor agos, a sylwi
Mor bell ydych chwithau o ddilyn eich gwersi,—
Rhof goron o wobr am gwestiwn gan rhywun
Na fedraf ei ateb; bydd coron i blentyn
Yn rhywbeth ar gyfer yr Wyl a'r Eisteddfod,
Yn awr am y cyntaf; oes rhywun yn barod?"
Distawrwydd dwfn deyrnasai
Am dro o fur i fur;
'Roedd rhai o'r plant yn gwenu
A'r lleill yn sbio'n sur;
Ond gwaeddodd bachgen bychan,
Yn wên o glust i glust:—
"Mae gen' i gwestiwn 'rwan! "
A gwaeddai'r Athro, "Ust!"
Dyma'r cwestiwn ofynnodd y bychan, gan deimlo yn gawr,—
"Sut 'rydw i yn debyg i'r Prince of Wales yn awr? "
Edrychai yr Athro yn ddoeth ac yn ffol,
Gan droi a chan drosi ymlaen ac yn ol,
O'r diwedd cyffesodd gerbron yr holl blant,
Na fedrai roi ateb i Bob bach y Nant,
Ac os oedd atebiad i'w gwestiwn yn bod,
Mai fo oedd yn haeddu y goron a'r clod.
Aeth Bob ymlaen yn union ar gais ei Athro cun,
A dyma'r ateb roddodd i'w gwestiwn ef ei hun:—
"Mae'r Prince of Wales yn disgwyl y Goron, medda chỉ,
'Rwyf innau'n disgwyl coron—mor debyg ydan ni?"