Y CYBUDD.
Llwm ei wisg a llym ei ên—cwyno byth
Ac yn byw'n ei elfen;
Llunia ing, mae'n llawn angen,
A'i bwrs yn gymaint a'i ben.
Y CRISTION AR EI DAITH.
Teithio 'rwyf rhwng 'stormydd geirwon
Tua'r porthladd prydferth fry,
Mae fy enaid yn hiraethu
Am gael gwel'd fy Mhrynwr cu,
'Rwy'n hyderu
Caf ei gwmni yn y man.
Ton ar dòn sy'n myned droswyf
Bron a suddo lawer gwaith
Tywyll, niwlog, yw o'm deutu,
O na bawn ar ben fy nhaith
Yn ddihangol,
Uwch y byd mewn gwlad sydd well.
Creigiau mawrion anghrediniaeth
Ymddangosant oddi draw
Yn fy erbyn fel mynyddu,
Gwnânt i'm lawer tro gael braw,
Yna byddaf
Gan fy ofn bron troi yn ol.
Pan bwy' felly mewn tywyllwch,
Methu canfod ail i ddim,
Haulwen ffydd a ddaw i'r amlwg,
A goleuni gwerthfawr im,
Yna byddaf
Yn ail gychwyn yn fy mlaen.
Pan edrychwyf i Galfaria,
Gweled Iesu mawr ei hun
Yno'n dioddef loesion angau
Pan yn gorffen prynu dyn,
Bydd fy enaid
Yn cael achos llawenhau.
