Tudalen:Bywyd a Chan Tomos Efans (Cyndelyn).pdf/47

Ail i hyn fu gyda chwithau,
O'ch priodas yn y Llan,
Cartref dedwydd, ffawd yn gwenu,
A phob un yn gwneud ei ran,
Er coroni eich disgwyliad,
A'ch llawenydd yr un modd,
Ganwyd ichwi febyn annwyl,
A mawr eich diolch am y rhodd.

Yr oedd hoffter yn ei llygaid,
Ac anwyldeb yn ei gwen,
Penderfynwyd ar ei henw,
Galwyd hi yn Flora Jane,
Hawdd yw genym gwbl gredu
Ei bod wedi dwyn eich bryd,
A'ch gobeithion am ddiddanwch
Ar eich aelwyd ddedwydd glyd.

Pan yr oeddych felly'n llawen,
Pawb yn canmol Flora bach,
Ac yn dotio at ei phertrwydd,
A'i gwynebpryd siriol iach;
Wele'n sydyn arwydd eglur
Y fod cwmwl yn crynhoi,
Yn awyrgylch eich hapusrwydd,
Ac nas gallech ei ysgoi.

Gyda hyn mae'r storm yn rhuthro,
Gan andwyo eich mwynhad,
Cludodd ymaith o'ch mynwesau
Er eich gwaethaf Flora fâd.
Rhoddwyd archoll yn eich teimlad
Fydd yn anhawdd ei wellhau,
Mynych gofion byw am dani,
Bar i hwnnw hir barhau.

Ond rieni na alerwch
Am eich annwyl Flora Jane,
Eisiau hi oedd ar yr Iesu,
I fwynhau ei ddwyfol wên,
Ac i chwareu ei haur delyn
Ar y testyn mwyaf gaed,
Iddo Ef, yr hwn a'i carodd,
Ac a'i golchodd yn ei waed.

Pe gofynech iddi heddyw
Ddod yn ol i wella'ch clwyf,
Hi ddywedai-diolch i chwi
Gwell i mi y fan lle'r wyf.
Annwyl riaint, ymdawelwch,
Ymfoddlonwch' dan y drefn,
Os parhewch i ddilyn Iesu
Cewch wel'd Flora bach drachefn.

Mal pêr rosyn gwyn yn gwenu-y bu
Flora bach anwylgu;
O gôl y fam galw fu
Y Rhosyn at yr Iesu.