AR YMADAWIAD Y PARCH. C. R. JONES O
FFORDDLAS I'R CEFN MAWR, MEHEFIN, 1875.
Amrywiol deimladau sy'n llenwi ein mynwes,
Rhoi ffordd i'r rhai hynny ni allaf yn iawn,
Ond gwyddwn pe ceisiwn ni allwn mewn hanes,
Na chwaith trwy rym ffeithiau, eu dangos yn llawn;
Clwyfedig yw'r galon wrth feddwl yr achos
A'n dygodd ni yma oll heno i'r cwrdd-
Cyflwyno ein ffarwel i un a fawr garem,
Ni chawn mwy ei gwmni, mae'n myned i ffwrdd.
Trwy'r hyn a gyfrennir dangosir yn eglur
Mai nid gwrthodedig yw Jones yn y wlad,
Gall yntau, yn ddiau, roi inni dystiolaeth
Nad yw yn ymadael oherwydd un brad;
Mae ffawd arno'n gwenu, yntau yn ei derbyn,
Dyledswydd yn galw am hynny y sydd,
Rhaid ydyw gofalu am lesiant y teulu,
Neu fod mewn cymeriad yn waeth na'r di-ffydd.
Rhyw gredu yr ydym er iddo ymadael,
A chael ei hun gartref yn ardal y Cefn,
Na all ef, er hynny, ein perffaith anghofio-
Ehed mewn myfyrdod hyd atom drachefn;
Ar ffurf y bryn acw a'r ddoldir deg frâs,
Dyweda mewn atgof wrth gyfaill fydd agos,
Mae hon yr un ffunud ag ardal Fforddlas.
Yn ddiau, nid ydyw heb daflu ôl gipdrem,
Droš naw o flynyddoedd bu yma mewn gwaith,
Mae llawer o bethau yn myned trwy'i feddwl,
Ac nid ânt yn angof mor fuan, ychwaith;
Bydd melys myfyrio am lawer cyfeillach,
Cwrdd gweddi ac oedfa lle cafwyd gwir flas-
Y nef yn cyfrannu, a'r saint yn moliannu,
A hwyl i lefaru yng Nghapel Fforddlas.
Hyderwn nad ydyw ond dechrau disgleirio,
Canolddydd ei fywyd sydd eto ymhell,
Yr hwn a'i cynhaliodd hyd yma mor wrol
Barhao i'w nerthu, a daw yn well, well;
Hen gleddyf yr Ysbryd fo arf ei areithfa,
Traddodi'r Efengyl y byddo'n ddi-gêl,
A'i ddoniau'n fwy melys a'i lais yn fwy treiddgar,
A'i enaid dros Iesu yn tanio mewn sêl.
Gobeithiwn mai didwyll, ac hefyd parhaol,
Yw'r undeb mae wedi ei wneuthur yn awr,
Boed eglwys ei ofal yn eglwys ei gysur,
A'i lafur dan fendith yn ardal Cefn Mawr;
A phan y dynesa i wyddfod ei Arglwydd,
A'i lin yn blygedig o flaen gorsedd gras,
Ymysg ei ofynion am rasau yr Ysbryd
Gofynned yn fynych dros Eglwys Fforddlas.
