I JOHN FFOULKES YNG NGHYNGERDD Y CODAU.
Mae'r hen lanc heno'n prancio—wrth ei fodd,
Gwerth i fyd ei wrando;
Mae'n arwr, a myn rorio,
O'i fath 'does neb-dyma fo.
YR YSGOLFEISTR.
Gwerthfawr iawn mewn dawn a dysg—gwêl, i fyd
Yw ysgolfeistr hyddysg;
I bob gradd dyry addysg,
A mawr yw hwn yn ein mysg.
COCHELWCH Y GWR FO'N CWERTHU BLAWD.
Wrth sylwi, cewch fod hwn i'w gael
Ym mhob cymdeithas, bron,
O ran ei waith mae'n hynod hael,
A didwyll iawn ei fron;
Mewn ymddangosiad gellir dweud
Ei fod mor fwyn â brawd,
Ond nid yw'r oll mae yn ei wneud
Yn ddim ond gwerthu blawd.
Os byddwch mewn helbulon lu,
Heb wybod p'le i droi,
Eich hen gyfeillion unwaith fu,
Yr awrhon wedi ffoi;
Daw hwn ymlaen dan hoffi sôn
Am aml golledion gawd,
Ond A! nid yw ei leddfaidd dôn
Yn ddim ond gwerthu blawd.
Os bydd i gyfoeth ddod i'ch rhan.
Trwy rhyw ddigwyddiad llawn,
Efe ddaw atoch yn y man,
A'i wedd yn siriol iawn;
A dwed ei fod yn llawenhau
Wrth feddwl am eich ffawd-
Y pryd na bydd ef yn ddiau
Yn ddim ond gwerthu blawd.
Bydd weithiau eisiau dewis dyn
I swydd o fri mewn gwlad,
Ac wedi cael y cymwys un
Amlygir mawr foddhad;
Rhaid cael cyfarfod yn y dref
I ddathlu llwydd y brawd,
Ac yno yn uchel iawn ei lef
Bydd ef—y gwerthwr blawd.
