Oedd gyfaill bydd ei gofio—yn hir,
Anhawdd ymgysuro
Wrth feddwl y gwerth fyddo
Ar ei drem a'i air ar dro.
Didwyll ac annwyl gredadun—ydoedd,
A'i nodwedd yn ddichlyn;
Gŵr i Dduw, hawddgara ddyn
Ddaliodd hyd fedd i'w ddilyn.
Fry yn awr yn ei fro newydd—y mae,
A mawr ei lawenydd;
Ond ow! wylo'n Seion sydd,
A hiraeth trwm o'i herwydd.
AR OL Y BARDD, IOAN EMLYN.
Ow! cwympodd y bardd campus—y llenor
A'r cynllunydd medrus;
Un oedd hynod gyhoeddus yn ein mysg
A mawr ei addysg, athraw ymroddus.
Ef oedd un o fodd annwyl—a chyfaill
Gwych hefyd ei orchwyl;
Cennad hedd ac hynod ei hwyl-a fu
Dros enw Iesu hyd y rhoes noswyl.
[1]Am farw diau myfyriodd—a'r bedd
I'r byw a ddarluniodd;
Ar gewri gwych rhagorodd-mewn cariad,
Hon o fawr alwad a'i hanfarwolodd.
O'i fyned erys ei fonedd—a'i barch
'Mysg beirdd De a Gogledd;
Och! ow! boed yn llwch y bedd
Y gwron mawr yn gorwedd.
Boed heddwch i'w lwch lechu—oddi fewn
Idd ei fedd tra'n cysgu,
Hyd nes y delo Iesu-Brynwr mâd,
Drwy ei gu archiad, adre' i'w gyrchu.
ETHOLIAD SIR CAERNARFON YN 1874,
pryd yr oedd Parry, Yswain Madryn, a'r Anrhydeddus Douglas
Pennant yn ymgeisio. Etholwyd y Tori.
Ti orfuaist, O! Arfon—dy yrru
I dir y gelynion;
Torïaeth, ysywaeth sôn,
Gariodd ymaith dy goron.
