PAN YN WAEL O DAN AFIECHYD YR IAU, HYDREF, 1880.
Gwael wyf ac wedi'm clwyfo—ac wele,
Mae'm calon yn curo;
Poen i'm cefn drachefn ar dro—ar ôl hyn
Fy mhen wedyn fydd yn fy mhoenydio.
Rhyw ddrwg yn anharddu'r iau—a honno
Mor hynod ei phethau;
Mewn anhedd a'm gwedd yn gau—a dios
Wyf mwy, o'i hachos, yn llwyd fy mochau.
CYNGERDD FFORDDLAS, NOS LUN, IONAWR 12, 1882.
I ddechrau ein canig, dymunwn hir oes,
I wreng a bonheddig na fydded un loes,
Y flwyddyn bresennol fo'n flwyddyn o dde,
Cyfalaf a llair yn llwyddo 'mhob lle,
Ac yna y meistr a'r gweithiwr ynghyd
Gydunant i ganmol Creawdwr y byd,
A heno dechreuwn mewn llonder a blas,
A phawb yn cael testun yng nghyngerdd Fforddlas.
Mae gennym i ganmol ein Crewr bob pryd,
Oherwydd Ei roddion yr ydym ynghyd,
Yn hen ac yn ieuanc, pob oedran, pob rhyw,
Mae'n destun o syndod ein gweled yn fyw;
Mae miloedd ddechreuodd y flwyddyn mewn hedd,
Yn llawn eu gobeithion, yr awrhon mewn bedd,
Ond wele ni'n canu mewn llonder a blas,
A phawb yn cael testun yng nghyngerdd Fforddlas.
Hoff gennym yw gweled cynifer ynghyd,
Mewn undeb mae gallu a llwyddiant y byd;
Daeth yma gerddorion, rhai mwynion a mâd,
I ganu alawon henafol ein gwlad,
A phawb yn ei arddull, pob un yn ei drefn,
A phawb yn wir barod i ganu drachefn,
A ninnau trwy hynny mewn llonder a blas
Yn cael ein bodloni yng nghyngerdd Fforddlas.
Ni gawsom "official" o Gonwy wrth raid,
A daeth idd ein helpu wych gor Llansantffraid,
A chawsom fel arfer i gynneu y tân
John Ffoulks wrth ei bleser, a'i gôr yn rhoi cân;
Athrofa wir werthfawr, rhaid i ni roi coel,
I ddysgu cerddoriaeth yw Ty Ffrith y Foel,
Oblegid eich llafur ceir llonder a blas,
A phawb yn eich canmol yng nghyngerdd Fforddlas.
