Gwirwyd y dudalen hon
NOS GALAN.
Liw nos, pan ydoedd lludded
Y dydd ar faes a môr,
A'r dail digartre'n sisial
A'i gilydd gylch fy nôr,
I'm tŷ y daeth pererin
Wynebdlws, er yn hen;
Ei fantell fel y crinddail
A'i wedd rhwng gwg a gwên.
Nid wyt cyn dloted," meddai,
"Na elli drugarhau";
Caruaidd oedd ac unig—
Rhy unig i'w nacáu.
Arlwyais iddo fara
A ffiol oer o ddŵr;
A'm tân o farwor rennais
O gariad gyda'r gŵr.
Nos Galan oedd, a chlychau
Y dref yn canu'n gôr;
Cri arab ar yr heol,
Cri adar ger y môr:
Y gŵr wrandawai arnynt,
A'i lygaid mwyn yn fflam:
A'i wyneb oedd dirionach
Nag wyneb mwynaf mam.
"Sawl bendith rodded atat
Mewn bywyd"? ebe ef;
"Sawl bendith rennaist dithau,
Ag arall, fel y nef?
