Eis innau i fraich yr onnen,
A threwais trwy ddail y pren,
Nes oedd y deugeinpwys yn torchi'r dŵr,
A'm tryfer fel corn ar ei ben."
Anghofiai ei hun a'i henoed,
A thaniai ei lygaid syn;
Ni wyddech nad ieuanc ydoedd,
Oni bai fod ei wallt yn wyn:
Ac er nad yw'r eog hwnnw
Ers degau mewn llyn na rhyd,
Mae'n fyw a nwyfus ar aml fin nos,
A'm taid yn ei ddal o hyd.
