Neidio i'r cynnwys

Tudalen:Caniadau Owen Lewis Glan Cymerig.djvu/102

Oddi ar Wicidestun
Prawfddarllenwyd y dudalen hon

Ynddo 'r ymlonyddaf finau—
O dan wenau cariad Duw.
Ceidwad dyn, gobeithiaf ynddo,
Oen y Pasg diweddaf yw;
Rhuthrodd llengoedd uffern arno,
Ond mae eto 'n Brynwr byw.

Crist ein Pasg, bydd cof am dano
Yn eneinio 'r nefol gân;
Cof am Aberth Pen Calfaria'
Dania sêl y dyrfa lân.
Fe offryma gwaredigion,
Duw eu mawl tu draw i'r llen,
Iddo Ef, gan wylaidd blygu,
Wrth amgylchu 'r orsedd wen.


LLONGYFARCHIAD
I'r Parch. J. Williams, B.A., Rhosygwaliau, ar ei haner can' mlynedd yn y plwyf uchod.

'E CHWERY adgofion fy maboed,
Adgofion pan oeddym yn blant,
Pan oeddym yn fyw ac ysgafn droed
Yn chwareu ar finion y nant:
Pan welem y parchus J. Williams
Yn dyfod o'r pentref neu'r llan,
Fe safai pob plentyn yn ebrwydd
Gan dynu ei gap yn y fan.

Rhyw arwydd plentynaidd oedd hyny,
Rhyw arwydd o barch genym ni,
A dyna ein dull o groesawu
Ein bonedd o urddas a bri;
Ond heno, mae'r plant wedi dringo
Hyd lwybrau a gelltydd y byd,
Er hyny, 'does neb yn anghofio
'R ben arddull o'i barchu o hyd.