Pan y byddai ei wres gadarnaf,
Ar ein dae'ren haner dydd,
Yn y gwaelod tawel isod,
Ar lan cornant yn y cudd,
Ar ei wyneb yno'n gorwedd,
Dan dew goeden caid y gŵr,
Gan fud syllu ar ei ffrydiau,
Gwrando dwndwr ber y dwr.
Gerllaw'r goedwig draw, brydnawnau,
Rhodiai ar hyd y gwndwn glân,
Weithiau'n gwenu wrth fwmial canu
Rhyw rigymau wnai o gân;
Weithiau'n llibyn heb un englyn,
A lliw'r ddae'ren ar ei rudd,
Gan drwm ofid, neu fawr gariad,
Wedi troi'n anobaith prudd.
Ar ben bore aeth yn eisiau,
Ar y bryn a than y cudd,
Ac o'r llwybrau rhai a rodiai
Fe brydnawnau.-daeth ail ddydd;
Ond y llygaid gynt a'i gwelsent,
Mwy nis gwelant byth mo'r gŵr,
Nac uwch gelltydd, nac ar faesydd,
Nac mewn dolydd yn mín dwr.
Ar ei elor, druan, dranoeth,
Gyda galar dygwyd e',
'N araf chwarian hyd y dreflan,
Gan wŷr mwynlan i'w oer le;
Dan y gareg gerllaw'r ywen,
Man lle gorwedd 'n awr mewn hedd;
Tyred yma, gwn y medri,
Ddarllen im'
EI 'SGRIFEN FEDD.
Ar oer arffed dae'r i orphwys
Yma dodwys bwys ei ben,
Mab heb olud nac anrhydedd,
Nac awdurdod dan y nen;
Dawn dysgeidiaeth a fwyn wenai
Ar ei enedigol ddydd,
Pwyll a phrudd-der ar bob amser,
A gartrefen' ar ei rudd.
Hael ei galon, rhwydd ei roddion,
Heb ddybenion gweigion gau;
Rhoes rhagluniaeth daledigaeth
Yma'n helaeth i'w mwynhau;
O dosturi i drueni
Fe roi allai-dagrau'n lli';
Gan y nefoedd fe dderbyniodd
A ddymunodd, gyfaili cu.
