Mae'r Wyddfa fawr o hyd a'i phen
I entrych nen yn codi;
Ond prudd gan fonedd dewr Y Llys
F'ai gweld y brys myn'd trosti:
A'u gwawd a yrrai'r trenau ffol
I ganol ei chlogwyni.
I NOL EI FUN FE DDAW.
MAE cariad pur yn dal fel dur,
Er myn'd i Affrig draw;
A dywed pawb a wyr ei rym,
Er gwaethaf pell brysurdeb llym
I nol ei fun fe ddaw."
Yr hoyw Gelt wrth dramwy'r Veldt
A sibryd wrtho'i hun,
"Mi welais aml olygfa deg,
Mi welais lawer tlysbeth chweg,
Ond dim fel hi, fy mun."
A hithau'r ferch, yn swil ei serch,
Y'ngwydd Elidir lwyd
A ddywed wrth y llanc dros dòn,
A wel ei chariad ger ei bron,
"Tydi, fy eilun wyd."
Yn llesmair bardd o Goleg hardd
Pretoria try efe,
A dywed wrtho'i hun yn syn,
Beth dâl rhoi gwersi oer fel hyn,
A'm calon draw o dre?
Af dros y lli i'w chyrchu hi
A ddug y galon fau:
Mi wn y daw, mi wn y daw,
A sêl fy nghariad ar ei llaw,
A byddwn ddifyr ddau."
