Y FANTELL FRAITH
I
EISTEDDED pawb i lawr
I wrando arna' i'n awr
Yn dweud yr hanes rhyfedd
Am bla y llygod mawr:
Am helynt flin Llanfair-y-Llin,
Ar lannau afon Gennin,
Cyn geni'r un ohonoch chwi
Na thaid i daid y brenin.
II
Llygod!
O! dyna i chwi lygod, yn haid ar ôl haid,
Yn ymladd a'r cathod a'r cwn yn ddi-baid;
Yn brathu y gwartheg a phoeni y meirch,
A rhwygo y sachau lle cedwid y ceirch;
Yn chwarae eu campau gan wichian yn groch,
A neidio o'r cafnau ar gefnau y moch;
Yn tyllu trwy furiau o gerrig a chlai
I barlwr a chegin,
Ysgubor a melin;
Yn torri i'r siopau, yn tyrru i'r tai,
Yn rhampio trwy'r lloftydd, yn cnoi trwy'r parwydydd,
Ac eistedd yn hy ar y cerrig aelwydydd,
Gan wichian a thisian,
A herian a hisian,
Ar ganol ymddiddan y forwyn a'r gwas;
Yn dringo i'r distiau,
A neidio o'r cistiau,
113
