Ar hyn dacw rywun yn curo yn daer
Ar ddrws yr ystafell Cyfododd y Maer;
Gwrandawai yn astud,—mae'r Cyngor yn awr
Yn credu bod Pennaeth y Llygod mawr
Wrth law a holl lengoedd ei fyddin gref
I ofyn am einioes Cynghorwyr y Dref!
Distawrwydd am ennyd;ac yna yn y man.
"D-o-w-ch i m-e-w-n," meddai'r Maer a'i
....leferydd yn wan;
Ac i mewn y cerddodd ar ysgafn droed
Y creadur rhyfeddaf a welwyd erioed.
Ei wallt yn hirllaes a chyn wynned â'r gwlân,
Ei drwyn fel bwa a'i lygaid yn dân
Am funud: ac yna mor llon
 llygaid bachgennyn diofal ei fron;
Ei gorff yn lluniaidd a llyfn oedd ei en,
Yn fachgen, yn llencyn, yn hen ŵr hen;
A chraffu mewn syndod wnâi Maer y Dref
A'r Cyngor i gyd ar ei fantell ef.
Ni welwyd ei thebyg erioed o'r blaen
Ond ar beunod balch pan fo'u plu ar daen,
Ac ni roes yr Hydref i'r cwm na'r coed
Fantell cyn hardded â hon erioed.
IV
Amneidiodd am osteg. Ei lais oedd mor fwyn
A bwrlwm yr aber yn nyfnder y llwyn.
"Chwi-Faer a Chynghorwyr Tref Llanfair-y-Llin-
Hysbyswyd fi neithiwr o'ch helynt flin,
A dyma fi'n unswydd, heb oedi, ar lam
O gyrrau pellennig ac unig Sïam
I wared eich ardal o'i blinder a'i phla
