Enid.
"Na falia, Mervin anwyl, hwy gysgant dawel hôn
Wrth ddisgwyl am dy weled! Awn, awn, mae mantell lwyd
Yn agorei goblygion llaith:—noswylia'r clodfawr Clwyd!”
VII.
Y bore fel arferol, ymrithiai hunan haf,
Ond gwelid ar ei wyneb brith argoelion bod yn glaf.
Cyn hir fe dduai'r wybren;—pistylliai'r gwlaw er gloes;
A'r hin hyfrydlon noson cynt, yn ddryghin erwin droes.
Ond os oedd du 'r ffurfafen, 'r oedd calon dau yn wyn,—
Nes clywent wich y Widdan gâs yn brudio am ryw Lyn.
Adgofiodd hyn i Mervin y pethau drwg ei hynt,
Ond buan aethant ymaith oll fel niwl o flaen y gwynt.
Pan soniwyd am briodi, mor barod oedd y ddau!
Y tad gynghorai aros peth—"hyd nes gwisgïai 'r cnau."
Y fam, er hyn, oedd foddlon: ei duw oedd Mervin hardd :
Hên gariad iddi oedd ei dad, a chafodd ei gwahardd
fod yn briod iddo:—ei chariad oedd er hyn ;
A pharai serch ELIO LLWYD yr un at OWEN WYNN.)
Ond Enid feddal addfwyn, a'i bron yn llawn o dân,
Gynlluniodd ìi ddïengyd—(a thair genethig glân
I'w chanlyn ;) hefo Mervin i dud Ardudwy draw,—
Ac am y bryniau 'r aeth y pump er gwaetha 'r gwynt a'r gwlaw!
VIII.
Ha! dacw wŷr Ardudwy ar lethr y mynydd serth
Yn canu ac yn dawnsio'n rhydd dan gysgod dreiniog berth ;
Pan welsant hwy'r rhianod,—lliw'r manod ar y bryn
Yn dyfod hefo Mervin ar gefn merlynod gwyn;
Rhoed uchel floedd gyfarchol,—plygasant ar eu glin,—
A phawb a geiriau swynol serch yn llifo dros ei fìn.
Yn osgordd deg ymffurfiwyd: y Bardd oedd ar y blaen,
Ac yna Mervin ddenol—ar farch oedd deg ei raen ;—
Ac Enid dlosgain hefyd ; a'r tair mor lawen lon
Ag wynos pan yn campio yn nwyfusar y fron.
O'u deuttu ac yn dilyn, Marchogion glân eu gwedd
A ddeuent fel cynhebrwngmawr—(heb feddwl am y bedd,—
Y bedd cyfriniol hwnw, "diamdo fedd" y Llyn)—
Gan rydd chwedleua 'n ddifyr ddoeth wrth groesi nant a glyn
