Tudalen:Cymru fu.djvu/422

Oddi ar Wicidestun
Prawfddarllenwyd y dudalen hon

Duwioldeb. Duw roes glefyd i'th rybuddio,
A barodd i'th gydwybod ddeffro;

Arthur. Iechyd i'th galon di, Grefydd dyner
'Rwy'n teimlo fy hun wedi gwella llawer.

Duwioldeb. Deui eto'n iachach nag yr wyd,
Am hynny cwyd o'th gader.

Arthur. Wel, dyma fi ar fy nhraed yn rhodio.
Y cwmni mwyndeg, 'rwy'n ame gwna'i mendio;

Duwioldeb. Gwylia'n odieth ar dy fynediad,
A chymer ofal mawr trwy brofiad;
Os dy ddwylaw ar yr aradr a roi fel Paul,
Ni wiw i ti edrych ar dy ol.

Arthur. Does dim sy gryfach na duwiol grefydd,
Pe dysgit ti Gaenor, fy ngwraig i, ar gynnydd;
'Rwy'i er's deugen mlynedd 'mynd i 'ngwely 'mlaena',
Ac ni ddywedodd hi weddi erioed, mi dynga..
Mi fyddwn i erioed yn gweddio rhyw 'chydig,
Wrth fynd trwy ddwfr neu ryw ffordd ddychrynedig,
Neu ar fellt a tharanau y cofiwn i am Dduw,
Ond bellach byddaf byw'n o bwyllig.

Felly, Duwioldeb, mae gen i rwan
Ryw chwant ac 'wyllys i roi tro tuag allan.

Duwioldeb. Cerddwch, a rhoddwch dro drwy gred,
Cofiwch eich adduned cyfan.

[Exit Arthur.

Yn ddrych i bechaduriaid byd,
Ca’dd hwn ei adael am ryw hyd.

ENTER Arthur, wedi myned yn iach.

Arthur. O, nid wyf am gynhwys yma dduwiol ganu,
Llawer brafiach clywed lloiau'n brefu?
Ac yn lle darllen a gweddio'r nos ar led,
Mwyneiddiach genyf weled nyddu!

Duwioldeb. Ow, ddyn truenus, gresynus anian,
Mae'n drist yr awel, a drois ti’rwan!

Arthur. Beth bynag a drois, ni chewch chwi'n drwch
Mo'ch 'wyllys, cerddwch allan.

Duwioldeb. Onid i mi mae'r addewid hynod
O'r byd sy' ’nawr, a'r byd sy'i ddyfod?

Arthur. Ni chefais i o fantais wrth dy drin,
Un difyn, dal dy dafod.

Duwioldeb. Wel, beth a ddarfu chwi gyneu addo?

Arthur. Trymder fy nolur barodd i mi siarad dan fy nwylo.
Duwioldeb. Och! beth a wnei di, ddyn anraslon,