"Drosof fy hun, bid sicr."
"Wel, dywedwch bum can doler yn ychwaneg, yna ni darawn y fargen."
Ar hyn, tynnodd Daff ei cheque book allan. "Faint yw yr ernes i fod, hyd nes y cwblhawn y fargen? "
"Dywedwch y pum cant ychwaneg, Mr. Owen. Gwna hynny y tro yn iawn. Ond rhaid i chwi aros blwyddyn cyn fy mynd allan er mwyn imi werthu fy eiddo er y fantais fwyaf."
"Eitha' boddlon, er mai gwell gennyf fyddai tri mis."
Talwyd y pum can doler, cytunwyd ar y ffordd i wneuthur y trosglwyddiad, ac aeth Daff allan fel gŵr wedi ennill teyrnas.
Ond yr oedd eto un breuddwyd yn aros i'w gyflawni, a rhaid ydoedd cynnig at hwnnw hefyd yn ddioed. Heb golli amser aeth i'r llythyrdy, lle yr oedd llythyr arall oddiwrth D.Y. yn ei aros, ac yn cynnig eto "shâr yn yr Heading Caled."
Annwyl hen bartner!" ebe Daff, yn ffyddlon o hyd, er bod hanner y byd rhyngom! Ond nid am y Cantwr yr oedd ei ail freuddwyd serch hynny. Cydiodd mewn papur teligram ac ysgrifennodd arno,—
"Mrs. Jones, Dowlais House, Frazer's Hope
Expect me to—morrow,
Daff."
a'i ddanfon i ffwrdd.
Trannoeth fe aeth ei hun i fyny i'r wlad, a phan ddechreuodd y trên arafu wrth nesu i'r orsaf a phasio heibio i'r ddau dŷ y gwyddai Daff mor dda amdanynt, yno yr oedd Mrs. Jones yn chwifio'i chadach, a'r ddwy wraig arall yn codi eu dwylo tuag ato.
Cyn pen chwarter awr yr oedd wedi ysgwyd llaw â hwynt oll, ac wedi ei gusanu gan Mrs. Jones yn ogystal.
"O! machan annwl i !" ebe hi. Diolch i Dduw am ych arbed chi i ddod 'nol yn fyw. Dyma fe, Jessie, ac ar fy ngair, credaf ei fod yn edrych yn well yn awr na'r diwrnod y gwelsoch chi e' gynta'!"
