Ocean, a chawsant wythnos gyfan o gyngherddau yn ardaloedd poblog y De cyn cychwyn ohonynt i'r wlad bell.
Bore'r mynd ymaith o'r diwedd a ddaeth, a buan yr ysgydwid y llaw olaf, ac y chwifid y cadach diweddaf yn yr orsaf. Pan oedd y trên ar fedr symud wele ddrws y lle yr eisteddai'r Cantwr a Daff yn cael ei agor yn chwyrn, a rhywun yn ei daflu ei hun i mewn.
"Shoni, bachan! wyt titha'n mynd i Chicago?" Nagw', ond 'rwy'n mynd i Gardydd gyda chi, myn hyfryd i! Allswn i ddim gwitho heddi', a chi'n mynd off. A myntwn i wrth 'm hunan— Shoni! wyt ti ddim yn drwmpyn, nag wyt, wir, ddim yn sport o gwbwl, ne' fe elet idd'u heprwng nhw!' A dyma fi!"
Parodd hyn lawer o lawenydd ac ysbryd da yn y compartment, a chyrhaeddwyd Caerdydd, a barnu wrth yr hwyl fawr oedd yno, cyn bod yr hanner wedi ei ddywedyd.
Hyn wy' i'n 'weud," ebe Shoni, pan gyrhaeddwyd stesion y G.W.R., "Dotwch chi fass y Pentra, a thenors Treorci gyda'i gilydd, dyna'r parti i wado'r byd. 'Dwyt ti damed well o gewcan, D.Y., yr ych chi, tenors y Pentra, yn canu'n sharp witha'. Ond, dyna fe,—pob lwc a phidwch gwylltu ar y Pilgrims yn Chicago! Un peth arall wedi i chi ddod nôl, a'r belt wrth gwrs gyda chi, gadewch i Dreorci gâl un smack arnoch chi ar y War Horse,' dyna i gyd! Pob lwc! Fe fydd yr hen dalcen yn 'itha' gwag ar 'ch ôl chi, ta' beth! Good—bye, Dai! Good—bye, Daff bach!"
