Tudalen:David Williams y Piwritan.djvu/26

Oddi ar Wicidestun
Gwirwyd y dudalen hon

Dyffryn a ddywedai, "Ni byddaf byth dan brofedigaeth i ddysgu smocio ond pan fydd Griffith Hughes yn areithio yn erbyn hynny."

Edrydd y Parch. John Hughes i un amgylchiad cofiadwy fynd yn drech na Griffith Hughes. Fe ddaeth Wil Parri Peter i'r capel un bore Sul. Un go od a syml oedd Wil a gai'i gynhaliaeth yn fferm Porthdinllaen am gyflawni mân gymwynasau. Eisteddai ef bob amser ar fainc rydd ar y llawr. Y tro hwn yr oedd Griffith Hughes yn pregethu, a chafodd Wil gyntyn trymach nag arfer. Wedi peth pendwmpian a nodio "moesgar," newidiodd ei dactics yn annisgwyliadwy, a syrthiodd yn wysg ei gefn. A dyna olygfa—Wil Parri ar ei gefn, a'i ddau lygad croes yn torwynnu, ei enau coch (gan sudd neilltuol) yn agored, ei ddwylo i fyny, a'i bedion yn cyfeirio at y pulpud.

Gorchfygwyd y gynulleidfa gan chwerthin dilywodraeth, ac eisteddodd Griffith Hughes i lawr mor ddilywodraeth â neb o'r saint. Pan gafodd Wil ei wadnau ar y llawr, cododd Griffith Hughes ar ei draed, a chasglu hynny a fedrai o urddas at ei gilydd, ac, eb efe, "Wel, dyma Wil Parri wedi'i gwneud hi heddiw, a choeliai ddim fod y Nefoedd yn digio wrtho ni am chwerthin tipyn—pa gnawd allsai ddal?" Ni synnem ddim nad oedd yn dda gan y saint gael praw, ar draul Wil druan, mai dyn oedd Griffith Hughes, a'i weld am dro wedi disgyn i'r un gwastad a hwythau.