Caffael hon a'i mawr lonodd—ei hurddas
A'i harddwch a hoffodd;
A'i fyg eulun fe'i galwodd
Yn wraig fâd iawn rywiog fodd.
Mor wiwdeg yn Mharadwys—oedd Addaf,
A'i ddyddan wraig gymhwys,
Prydferthach, gloywach na glwys—heirdd liwiau,
Ac addurniadau y perlau purlwys.
Rhoddant ogoniant yn gu—i Ddofydd,
Gan ddyfal foliannu,
Cyn i'r diafl mewn cynhwr' du—' n faleisus,
A'i dybiau awchus eu hudo i bechu.
Er llithro, gŵyro dan gerydd,—wgus,
Drwy ddigio'u Creawdydd,
Parausant mewn trefniant rhydd—yn ffyddlon,
O gywir galon i garu eu gilydd.
Dylai gwyr mewn dihalog wedd—garu
Eu gorwych hoff wragedd,
A rhoi iddynt barch rhwyddwedd
Bob pryd, yn hyfryd mewn hedd.
Hyd fedd eu hanrhydeddu—sy'n weddus
Weinyddiad mwyneiddgu,
Heb chwerwder na digter du,
Ymrodder i'w mawreddu.
Gwedaf, ni wadaf wed'yn,—tra oeswyf,
Mai trysor mwy dillyn,
Gŵyr miloedd, nag aur melyn,
Yw gwraig gall, ddiwall, i ddyn.
