Tudalen:Diliau Meirion Cyf I.pdf/17

Ha! 'r faeden felen a fu—yn foddion
I'w faeddawl garcharu;
Ond Duw Iôr, drwy'i dymhor du,
Yn wyrthiawl oedd i'w nerthu.

Haeddu parch yn y carchar—urddasol
Yr oedd Ioseph hawddgar;
Ef oedd Gristion gwiwlon, gwâr,
Mwyneiddgu, amyneddgar.

Cafodd y doethwr cyfion—ei ddyrchu
Mewn ardderchog foddion,
Yn geidwad di frad ei fron
I'r eres garcharorion.

E dd'wedodd wrth ddau freuddwydiwr—troellawg,
Y trulliad a'r pobwr;
A d'wediad y da awdwr
Ddaeth i ran y ddau uthr ŵr.

Yn dra doeth penodai'r dydd—i grogi'r
Gor wgus benpobydd;
A'r trulliad coelfad celfydd
O'r rhwym ga'i fod yn wr rhydd.

Ei eiriau oll a wiriwyd—y pobydd,
Wep wibiawg, a grogwyd;
Tidau y llall ddattodwyd
'Run dydd, daeth yn rhydd o'r rhwyd.

Difost fel doeth bendefig—a medrus
Ymadrodd caredig,
Gyda phwyll, heb dwyll na dig,
Eba Ioseph yn bwysig,