Tudalen:Diliau Meirion Cyf I.pdf/189

Oddi ar Wicidestun
Prawfddarllenwyd y dudalen hon

Cyn gwneud o hono'r ddaear gron,
A'r meusydd ffrwythlon welir,
Na llunio uchder llwch y byd,
A'r cwbl i gyd ganfyddir,

Pan barotodd efe'n hardd iawn
Y nefoedd lawn dysgleirder,
A phan osododd gylch yn glawr
Ar wyneb mawr y dyfnder,

Pan gadarnhaodd ef yn glau
'R cymylau wrth y miloedd,
A phan y nerthodd i barhau
Ffynhonau y dyfnderoedd,

Pan roddes ddeddf i'r môr ar g'oedd,
A'r dyfroedd yn ddiderfyn,
A'u rhwymo fel na wnaent osgoi,
Na thòri mo'i orchymyn,

Yr oeddwn gydag ef, mae'n ddir,
Yn meddu gwir lawenydd,
A cher ei fron myfi yn filwch
Oedd ei hyfrydwch beunydd.

Mawr lawenychu'r oeddwn ar
Drigfanau'r ddaear dirion;
Fy hyfryd serch a'm h'w'llys da
Oedd gyda meibion dynion.

Yn awr, gan hyny, na nacewch,
O feibion, gwrandewch arnaf,
Gwyn fyd a gadwant fy ffyrdd i,
Y rhei'ny a fendithiaf.