ELIAS AR BEN CARMEL
1 BREN. xvii. xviii.
Elias yn datgan wrth Ahab am y newyn—Duw yn gorchymyn iddo ymguddio wrth afon Cerith, lle y porthid ef gan gigfrain Duw yn ei anfon ef i Sarepta i gael ei borthi gan wraig weddw yno, yr hon yr estynwyd ei lluniaeth tra parhaodd y newyn, ac y cyfodwyd ei mab o farw i fyw—orchymyn Duw iddo ymddangos i Ahab—Yn cyfarfod ag Obadiah, yr hwn a ddygodd Ahab ac yntau at eu gilgdd—Ei gerydd i Ahab Ei waith yn gwrthbrofi prophwydi Baal yn gyhoeddus, nad Baal, ond Iehofa, ydoedd Arglwydd, trwy ddwyn i lawr dân o'r nef i ysu y poethoffrwm—Lladd prophwydi Baal—Rhagddywedyd am wlaw wrth Ahab, ac yn lwyddo drwy lawer o weddïo.
RHAN I
ELIAS O GILEAD
Oedd wr mawr gan Dduw, Iôr mâd,
A doniol brophwyd uniawn,
Talentog, mygedog iawn.
Dybu'n genadwr diball—at Ahab,
Hurt ehud deyrn cibddall,
Llew engyrth, a llyw anghall
Anhydrin fyddin y fall.
Neud eres genadwri—hydr ieithydd
A draethai heb oedi
I'r penrhydd fradydd di fri,
Draig annwfn, llawn drygioni.
Fel hyn, heb wâd, drwy fâd fodd,
Wyrth didwyll, wrtho d'wedodd,
Mewn gonestrwydd hylwydd heb
Annynol dderbyn wyneb,