95 CANTRE'R GWAELOD. Y wawr oedd dêg, a gwên yr haul Yn araul ar y bryndir, A'r defaid, gyda'r wyn di-rol, Yn lloni dol a llwyn- dir. Golygai'r amaeth egin chweg Ei dyddyn teg a ffrwythlon ; A'r plant yn chwareu'u campau cu , Neu'n casglu rhôs a meillion, A llawer lodes deg ei gwawr A rodiai'r glwyswawr lwybrau ; Gan wrando cainc yr adar cu, Fal engyl fry ar gangau. Nis gwyddent fawr fod barn Ar feddwdod y trigolion, A thawai tôn pob melus dant, Ar fyr drwy'r Gantref hylon. yn d'od Ac wele'r noson twrdd a ddaeth, I dori'r afiaeth hwyrfryd ; Mal camrau milwyr fyrdd i'r gâd, Neu ruad taran dromfryd. " Ust clywch !" medd un o'r ddawns mewn braw " Pa grochru draw sy'n canlyn" Ond megis cyn y dylif gynt, Dylynant lais y delyn. Y rhai mewn cwsg, deffroant hwy, Gan godi drwy eu harswyd : Atebai'r gwynt a'r môr eu llef, — Eich argae gref a ddrylliwyd ! Oer ddychryn gwrm a ddelwai'u gwedd, Mal cyrff o fedd edrychent ! Y gwyr a'r gwragedd ffoent y'nghyd , A'r plant o'r cryd hwy godent.
