Nes gwneuthur pob calon, a llygad, a grudd,
Mor oer ac mor farw a delw o bridd!
Y ffrom farch ddymchwelwyd— yn llydan ei ffroen,
Mae'n gorwedd heb chwythu mwy falchder ei hoen,
A'i ffun oer o'i amgylch fel tywyrch o waed:
Llonyddodd ar unwaith garlamiad ei draed!
Ar oer-lawr mae'r marchog, a'r gwlith ar ei farf,
A'r llaid ar ei harddwisg, a'r rhwd ar ei arf;
Nid oes trwy y gwersyll na thinge picell fain,
Na baner yn ysgwyd, nac udgorn rydd sain!
Mae crochwaedd trwy Assur, daeth amser ei thâl,
Mae'r delwau yn ddarnau trwy holl demlau Baal;
Cynddaredd y gelyn, heb godi un cledd,
Wrth olwg yr Arglwydd, ymdoddai i'r bedd!
PARCH. S. ROBERTS.
Y WLAD DDEDWYDDAF.
Eisteddai mewn tafarndy
Ar lan yr afon Rhin,
Rhyw bedwar lon gydymaith
I yfed rhuddgoch win.
A merch y ty a lanwai
Eu meiliau ar y bwrdd;
A hwythau tawel oeddent,
Heb gynhen groes na thwrdd.
Ond pan y ferch ymadodd,
Un Swabiad godai law,
Yn ngwres y gwin, a gwedai,
'Hir oes i Swabia draw.
