Tudalen:Dyddanwch yr aelwyd.djvu/127

Oddi ar Wicidestun
Prawfddarllenwyd y dudalen hon

117 A roddwyd gan ei glendid gynt I'm tyner galon wiw. Ac ymneillduo i gydfyw I'anedd dawel glud, Gerllaw y ffrwd sy'n nhroed y rhiw Yn mhell o dwrf y byd. I dreulio f'oes, a chael у fraint O fywyd dedwydd llon, A marw yno'n un o'r saint, Dan bwyso ar ei bron. PAULINURUS. MYFYRDOD WRTH WRANDO AR Y FRONFRAITH IN CANU . Ar foreu teg o'r flwyddyn yr oedd aderyn mwyn Yn canu gyda'iawen yn llawen yn y llwyn ; Wrth wrando'i lais pereiddlwys, mor gymwys oedd ei gân, Mi deimlais inau awydd i wasgu'n nes yn mla’n. Meddyliais am ei holi o ddifri'n nghylch ei ddawn , A pheth oedd pwys y testyn oedd ganddo'n llinau llawn ; Ai canu 'r wyt ryw fawrglod, fwyn hynod iť dy hun , Ai ynte i ryw un arall sydd uwchlaw deall dyn ? Atebodd ef i'm tybiaeth “ fod ganddo beth o bwys, A rhoddion heb rifedi i'w loni ef yn lwys, Yn dod o law haelionus, yn gymwys iddo gael, Fod dyled ar bob teulu glodfori am y fael.