"Ai dyfod ddarfu chwi O! sêr
I syllu arnaf fi;
Encilio wnes mewn gwarth o'r dref—
Amddifad wyf o'm bri;
O'r gwawd a'r dirmyg imi sydd!
Pwy all ddarlunio'm gofid cudd.
Eis heibio i dy'r twyllodrus un
A wnaeth fy mron mor ddu;
Edrychais drwy y ffenestr wych,
A'r tân oleuai'r ty;
Ac yntau'n llon uwchben ei win.
A minau'n dyodde'r tywydd blin.
O'm hôl ar yr auafol nos,
Pelydrai goleu'r dref,
O'm blaen mae llewyrch oer y sêr
Fel llygaid engyl nef;
P'le ffo'f? mae'r nef a'r ddae'r ynghyd,
Yn tremio arnaf fi o hyd.
'Rwy'n adwaen llyn, gwn fod e'n ddwfn,
Dan gysgod helyg lwyn;
Lle gynt yn blentyn, ganwaith bum
Yn plethu'r chwyn a'r brwyn;
Ychydig dybiais y pryd hyn
Mae'm bedd ryw dro a fyddai'r llyn."
Ar ffrwst cyfeiriai tua'r fan,
Ond, ebrwydd safai'n syn;
Nis gallai ddirnad modd y daeth
Tudalen:Dyddanwch yr aelwyd.djvu/130
Gwedd
Gwirwyd y dudalen hon
