My'nd o Salem, Eden odia,
Mewn isel dymer i Sodoma,
'Rwy'n nghanol môr o ddyfroedd Mara,
Yn nyffryn Bacca'n byw.
Dyma nôd o gyfnewidiad,
Sy'n awr yn aml ar fy nheimlad,
Collais eilydd gynydd ganiad,
Yn Llynllefiad llawn,
Mae foes yn tynu yn ansertenol,
Fe ddywed natur yn benodol,
Myn'd i Dremeirchion seren siriol,
Yn ol i'w chôl na chawn.
Ai rhaid ffarwelio'n berffaith,
Caersalem Eden odiaeth?
Wrth feddwl hyn mae f' enaid gwyn,
Mewn dygn brofedigaeth:
Trwm i'r meddwl, trwm yw'r moddau,
A chyll fy llygaid ddigred ddagrau,
Ffarwel fo'i siriol freiniol fryniau,
A'm hanwyl gartref gynt.
Hwn yw'r dydd o anedwyddyd,
'Rwyf megis Lazarus yn ei adfyd,
Yn cael odfa o galedfyd,
Nychlyd benyd bwys,
Nes try angau ' i finiog ddager,
A'm dwyn i fyned dan ei faner,
A'm rhoddi i gysgu i'r gwely galar,
Pridd y ddaear ddwys.
Ffarwel i'r dawel orawr,
A gwiwfro Clwydfro glodfawr;
Efallai byth na chaf mewn chwyth,
D'anrhegu di yn rhagor:
' Rwy braidd ffarwelio â'm hen gyfeillion,
Efallai byddai'n mysg y meirwon,
Cyn ceir fy ngweled, trwm fy ngalon,
Yn rhodio yn Meirchion mwy.
