- I. Y Gwanwyn
- Yr wyn bach
Dechreu 'nghân fydd y Gwanwyn,
Yr adeg i eni ŵyn,
Bethau clysion, gwirion, gwâr,
A dimwaid yn naear.
Ymlamant yn aml yma,
A'u "me" mwyn, a'u "ma," "ma" "ma";
Gan heidio, gwylltio trwy'r gwellt,
Yn glysion hyd y glaswellt:
Miwsig oen ym maes gwanwyn,
O! y mae yn fiwsig mwyn!
A mamog weithiau'n mwmian
Yn fwy cre' 'i "me" na'r ŵyn mân;—
Bref côr yn brefu cariad,
Neb yn medru brefu brad;
Neb i gynnyg bugunad
Rhyw filain, oer, ryfel nâd. •
Yr ŵyn, dangosant ronyn
O gamp Duw, cyn i gwymp dyn
Anurddo eirian arddull
Anian deg, union ei dull;
Cyn y codwm, drwm dremynt,
Anian gain oedd yn oen gynt.
Heibio'n bur ar ben bore
Daear â'i llwyth droi i'w lle;
Yn chwern rôd, chwareuai'n rhwydd
Yn hoewdra diniweidrwydd,
Yn gyson, heb ddygasedd,
Fei yr oen mewn hoen a hedd:
Mwyn oedd anian ym mŷr,
A diniwed yn awyr.
O! lwys baradwys, berr ydoedd;
Brudded yw mai mal breuddwyd oedd!
