- GWYNEB MYNACHES.[1]
NI WELSAI Y BARDD OND EI HWYNEB, GAN EI CHREFYDDWISG.
DAL neithiwr, delwi wnaethum,
Drem o bell, yn drwm y bum,
Yn nhàl (Och na thariai'n hwy!)
Ac yn wyneb Gwenonwy.
Anfoddlawn fum, gorfum ged,
I'm golwg am ei gweled;
Delw eurddrych, dwyael eurddrym,
Deuwell oedd petawn dall im;
Daroedd ni bu wisgoedd waeth
I dailiwr o hudoliaeth;
Deuliw Nyf, nis dylai neb
Duaw hon. Ond ei hwyneb
A'i thal mi a'i dyfalwn,—
Och, Dduw Tad, na chuddiwyd hwn.
Megis o liw,-megais lid,—
Mŷr eira, neu faen mererid.
Mwyn y gosode yr Iesu
Am eira dal y mwrai du;
Dwyael geimion, delw gymwys,
Deurwym lân ar y drem lwys.
Diliau yw ei haeliau hi,
Dail sabi fal dwyael Sibli;
Muchudd deurudd, a'u dirwyn,
Main eu tro ym mon y trwyn.
Mwyalchod teg ym mylch ton,
Mentyll didywyll duon;
