Neidio i'r cynnwys

Tudalen:Gwaith Huw Morus.pdf/102

Oddi ar Wicidestun
Prawfddarllenwyd y dudalen hon

Fy nghlwyfo pan geisiodd, fe syrthiodd i saeth,
Mi a gedwes fy mynwes, nid ofnes fod waeth."

Nid oes achos eto i ddigio wrthyf fi,
Gan gofio a gwir goelio llwyr gilio ohoni hi;
Pe rhoise mewn undeb i hateb i hun,
Ni base raid dangos yr achos i'r un.

"Och i chwi achwyn ar forwyn o ferch,
Fel un a fae 'n meiddio fy siwio am serch;
Heb sel am addewidion, na dynion yn dyst,
Mewn cyfreth carwrieth ai perffeth yw pyst?"

Mae'n debyg mai i meddwl yn drwbwl a drodd,
At arall wr tirion oedd burion i'w bodd;
Mi glywa i 'r fun lana, hoff iawna i choffhau,
Er hardded i glendid roi addewid i ddau.

"Er dangos ych maswedd air marwedd i mi,
Ni rodda i fyth ogan na chusan i chwi;
Camol ych awen yn gymen a gaf,
A'ch galw'n hen gariad anynad a wnaf."

Nid ydw i'n goganu mo'r fwyngu wen ferch,
Er iddi fy nrysu a'm siomi am serch;
Ond eto rwy'n tybied, heb fyned i bell,
Cael gystal a hithe, fealle, ne well.

"Chwi ddwedwch, ni chelwch, y gellwch gael gwell,
Heb gyrchu mo 'ch cowled wen beillied o bell;
Cymerwch a phrofwch, na 'mffrostiwch yn ffraeth,
Rhag cael i'ch ymgleddu gywely a fo gwaeth."