Tudalen:Gwaith Huw Morus.pdf/119

Bywhau y rhai meirwon, y cleifion, a'r deillion,
Oedd dystion o'r mawrion ymwared.

Ag un gair o'i ene gwnaeth lawer o wyrthie,
Fe wydde am a fydde feddwl pob bron,
A'r diawled a dafle i'w haflan drigfanne
Heb gael i'w meddianne mo'i ddynion.

Fo ddug y cenhedloedd, oedd ddrwg i gweithredoedd,
I briffordd y nefoedd, da ydoedd y daith;
Er cimin i camwedd, fe i trodd i fyw'n santedd,
A'i rinwedd, gyfannedd gyfion-waith.

Ond mawr oedd trugaredd y Cyfion di-gamwedd,
I ymostwng mor waredd i'r trowsedd rai trwch,
A'i dygodd i laddfa, drwy ddirmyg a thraha,
I gael i lin Adda lonyddwch?

Er cael i groeshoelio, trugaredd oedd ynddo,
I fadde, nid addo rhoi dial a wnaeth,
Ychydig o ddynion a fydd yn ufuddion
I fadde i'w caseion ysywaeth.

Er claddu y gwir Seilo mewn bedd, a maen arno,
A milwyr yn gwilio, yn gryno blaid gre,
Y bedd a ymegorodd, a Christ a gyfododd,
Perchnogodd a nododd eneidie.

Fe brynnodd byth bardwn i Adda ac i'w nasiwn,
Credwn, na amheuwn, eglurwn i glod;
Gorchfygodd y nerthol, y bwystfil uffernol,
A dwyllodd y bobol heb wybod.

Crist fy nghyfryngwr, a'm nawdd, yn creawdwr,
Nid oedd yr un dyddiwr, cytunwr, ond hwn,