Arfogwch! Arfogwch! Mae broydd eich tadau
Yn wylo dan sangiad y gelyn a'i gadau;
Tros lethrau'r mynyddoedd cydruthrwch i lawr,
Fel engur lifogydd ystormus eu gwawr;
Gadawer yr aradr i lynu'n y ddaear,
Mil miloedd o ddwylaw, cydgodant y faniar;
A rhyded y cryman tan adfail yr yd,
Hiliogaeth y dewrion, arfogwch i gyd!
Ah! Dof yw y storm pan ysgydwa y bryniau,
Pan blyga y nefoedd ynghyd yn ei breichiau,
Yn ymyl digofaint a llid y Brythoniaid
Wrth ruddo y ddaear â gwaed yr estroniaid.
A byth ni chysylltid dy feibion yn gadau
Mewn balchder a gorfyn, fro hawddgar fy nhadau;
Gwaed Rhyddid yn unig a ruddai dy goron,
A chysgod uchelfryd ni dduai dy galon;
Un llaw allai ag r dy lifddor deimladau,
A chyffro dy ryfel—dy lid agoriadau,
Llaw Rhyddid yn unig, fro hawddgar fy nhadau.
Fe gauir y storom
I mewn rhwng y bryniau,
Cadwynir yr awel
Am gaerau y gorwel,
Os delir dydi
Mewn rhwyd o gadwynau.
