Neidio i'r cynnwys

Tudalen:Gwaith S.R.pdf/42

Oddi ar Wicidestun
Prawfddarllenwyd y dudalen hon

I garu'n gu,—mae'r gŵr yn awr ymhell:
O arian cymerth godaid yn ei law,
Ac ar y dydd amodol adref daw.
Mae dyfroedd cêl fel gwin i'r galon brudd,
Cawn hyfryd wledd o beraidd fara cudd."

A'i geiriau teg, ei droi a'i ddenu wnaeth,
Nes cael i'w rhwyd ei galon ffôl yn gaeth;
Fel ych yn fud i'r lladdfa aeth yn glau,
Neu fel yr ynfyd cyn i'r cyffion gau:
Heb gofio gwg na llygad craff yr Ior,
Canlynodd hi, gan ddistaw gau y ddôr.

Ymysg ei fwyn hoff gu gyfoedion llon,
Lle rhodiai gynt heb ofid dan ei fron,
Nac yn ei dŷ, ni welwyd mono mwy;
Ei geraint oll, mewn galar gwelid hwy.
Ei dad, mewn dagrau, ro'i ei ben dan gudd,
A'i fam, wrth riddfan, rwygai'i mynwes brudd.

Wrth wrando llais y fenyw ddengar ddrwg,
Cynhyrfir Ior y nef i wisgo gwg;
Porth uffern yw ei haddurnedig dŷ,
A'i ffordd i gell oer angau'n arwain sy;
Gweu maglau mae i ddal eneidiau'n gaeth
Yn nyfnder gwae, i oddef bythol aeth;
Os yno'r a, nid oes i'r adyn ffôl
Ond gobaith gwan y dychwel byth yn ol.


Y TWYLLWR HUDAWL

Mewn hyfryd le o gyrraedd sŵn y byd,
Y trigai'n llon forwynig deg ei phryd;
Hoff unig ferch ei dedwydd fam a'i thad,
Heb dan ei bron na briw na thwyll na brad.