Tudalen:Gwaith S.R.pdf/54

Defnynna sancteiddrwydd o'r nef fel gwlith Hermon,
Melysa gysuron holl gylchoedd y byd,
Addurna y cerbyd, y meitr, a'r goron,
Nefola serchiadau y galon i gyd;
Ireiddia ei olew olwynion masnachaeth,
A hwylia ei awel holl longau y môr,
Ei darth gwyd o'r allor, a'i iachus aroglau
A leinw holl gonglau cysegroedd yr Ior.

Yr anial di-annedd, fel rhosyn, flodeua,
Y myrtwydd addurna hardd odre y bryn,
Ym mhen y mynyddoedd bydd ŷd yn ddyrneidiau,
Tyf brwyn lle bu'r dreigiau, daw'r crasdir yn llyn;
Bwytânt o bêr-ffrwythau'r gwinllannoedd a blannant,
A'u tai gyfanheddant dros ddedwydd oes hir;
Hardd-wridog a heinif y ceir y mab canmlwydd,
Hyfrydwch a llwydd a briodant y tir.

Sylfaenir pryd hyn y Jerusalem newydd
A saphir,—a hon fydd gogoniant y byd;
O feini dymunol y gwneir ei therfynau,
A'i phyrth fydd o berlau uchelbris i gyd;
Ag aur y palmentir ei llydain heolydd,
O fewn ei magwyrydd bydd iechyd dilyth,
A thrwy ei grisialaidd ffenestri tywynna
Gogoniant Jehofa, heb fachlud mwy byth.

Tymhorau ei gweddwdod a'i galar a dderfydd,
Llawenydd i'r holl genedlaethau a fydd;
O fewn ei therfynau am drais byth ni chlywir,
A chenedl a enir o'i mewn yr un dydd;
Brenhinoedd a welant ei disglaer ogoniant,
Ac iddi y dygant anrhegion heb rif;